I.dat. plur. generibus, Att. ap. Non. 487, 29), m. root GEN, v. gigno, a daughter's husband, a son-in-law.
I. Lit.: “cum soceris generi non lavantur,” Cic. Off. 1, 35, 129; cf.: “mei viri gener,” Plaut. Cist. 4, 2, 87: “generum nostrum ire cum adfini suo,” id. Trin. 3, 1, 21: “et gener et affines placent,” Ter. Heaut. 5, 1, 63; cf. id. ib. 4, 8, 25; id. And. 3, 3, 39; id. Hec. 4, 1, 22: “C. Fannium et Quintum Scaevolam, generos Laelii,” Cic. Rep. 1, 12; id. Lael. 1, 3; 8, 26; id. Att. 4, 2, 4; Caes. B. G. 5, 56, 3; Quint. 6 praef. § 13; Hor. C. 2, 4, 13; Ov. F. 3, 202; Vulg. 1 Reg. 18, 18 et saep.—Also, a daughter's bridegroom, Hor. Epod. 6, 13; Verg. A. 2, 344; cf.: “generi et nurus appellatione sponsus quoque et sponsa continetur,” Dig. 38, 10, 6.—
II. Transf.
A. The husband of a granddaughter or greatgranddaughter, for progener, qui conlegam et generum adsciverat Sejanum, Tac. A. 5, 6; 6, 8; cf.: “generi appellatione et neptis et proneptis tam ex filio quam ex filia editarum, ceterarumque maritos contineri manifestum est,” Dig. 50, 16, 136.—
B. A sister's husband, brother-in-law, Just. 18, 4; Nep. Paus. 1.—