I.a dwelling, inhabiting: “ad habitationem praebere mansionem,” Pall. 1, 9, 1: aquarum, Firm. Math. 2, 10 init.
II. Transf., a dwelling, habitation.—
A. Lit. (class.; cf.: “domus, domicilium, sedes, mansio, tectum): scelestae haec aedes, impiast habitatio,” Plaut. Most. 2, 2, 73; cf. id. ib. 67: “ut nobis haec habitatio Bona, fausta ... eveniat,” id. Trin. 1, 2, 2: peto a te, ut ei de habitatione accommodes, Cic. Fam. 13, 2: “sumptus habitationis,” id. Cael. 7, 17; Cato, R. R. 128; Col. 1, 6, 6: “alicui gratuitam habitationem praestare,” Gai. Inst. 4, 153; in plur.: “mercedes habitationum annuae,” house-rent, Caes. B. C. 3, 21, 1.—
B. Rent for a dwelling, house-rent: “annuam habitationem Romae usque ad bina milia nummum remisit,” Suet. Caes. 38.