previous next
hăbĭtātĭo , ōnis, f. id.,
I.a dwelling, inhabiting: “ad habitationem praebere mansionem,Pall. 1, 9, 1: aquarum, Firm. Math. 2, 10 init.
II. Transf., a dwelling, habitation.
A. Lit. (class.; cf.: “domus, domicilium, sedes, mansio, tectum): scelestae haec aedes, impiast habitatio,Plaut. Most. 2, 2, 73; cf. id. ib. 67: “ut nobis haec habitatio Bona, fausta ... eveniat,id. Trin. 1, 2, 2: peto a te, ut ei de habitatione accommodes, Cic. Fam. 13, 2: “sumptus habitationis,id. Cael. 7, 17; Cato, R. R. 128; Col. 1, 6, 6: “alicui gratuitam habitationem praestare,Gai. Inst. 4, 153; in plur.: “mercedes habitationum annuae,house-rent, Caes. B. C. 3, 21, 1.—
B. Rent for a dwelling, house-rent: “annuam habitationem Romae usque ad bina milia nummum remisit,Suet. Caes. 38.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 13.2
    • Cicero, For Marcus Caelius, 7.17
    • Plautus, Mostellaria, 2.2
    • Plautus, Trinummus, 1.2
    • Caesar, Civil War, 3.21.1
    • Suetonius, Divus Julius, 38
    • Columella, Res Rustica, 1.6.6
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: