I.an inborn or native quality, natural quality, nature (class.; cf. ingenium).
I. In gen.: “quae indoles in savio est!” Plaut. Rud. 2, 4, 10: “frugum pecudum, Liv 38, 17, 10: arborum,” Gell. 12, 1, 16.—
II. In partic., native quality, natural abilities of men, talents, genius, disposition: “adulescentes bonā indole praediti,” Cic. de Sen. 8, 26: “virtutis,” id. Off. 3, 4, 16; cf.: “virtutum atque vitiorum,” Liv. 21, 4 fin.: “major ad virtutem,” Cic. Or. 13, 41: “segnis,” Tac. A. 12, 26: “praeclara,” id. H. 1, 15: “adulescens laetae indolis,” Gell. 19, 9, 1: “gener ob altam indolem adscitus,” Liv. 21, 2, 4.—In plur.: “bonae animi indoles,” Gell. 19, 12, 5.