I.that serves as a messenger or mediator between two parties or persons; only subst., a mediator, messenger, go-between.
I. in-ternuntĭus , i, m. (class.): “egone ut ad te ab libertina esse auderem internuntius?” Plaut. Mil. 4, 1, 16: “internuntiis ultro citroque missis,” Caes. B. C. 1, 20: “totius internuntius et minister rei,” Liv. 33, 28: “pacis,” Curt. 8, 2, 14; Cic. Verr. 2, 5, 6: “inter absentes negotia contrahuntur, veluti per epistulam aut per internuntium,” Gai. Inst. 3, 136.— “The augurs are called Jovis interpretes internuntiique,” Cic. Phil. 13, 5.—
II. internuntĭa , ae, f.: “aves internuntiae Jovis,” Cic. Div. 2, 34; Plaut. Mil. 4, 1, 39: “columbae internuntiae fuere,” Plin. 10, 37, 53, § 110: “Judaea, summi fida internuntia caeli,” Juv. 6, 545.—
III. internuntĭum , i, n., a medium, means: “ea, quae sunt internuntia sentiendi,” the organs of sense, App. Dogm. Plat. 1, p. 10, 34.