I.to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).
I. In gen.: “quae audistis, si eadem hic iterem,” Plaut. Poen. 4, 2, 99. — “Also pleonastically: bis iterare,” Plaut. Ps. 1, 3, 154; and: “iterum iterare,” id. Rud. 4, 8, 1: “itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego,” Cic. Att. 14, 14, 1: “cum duplicantur iteranturque verba,” id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21: “ne jam dicta iteremus,” Col. 8, 8, 3: “saepe iterando eadem, perculit tandem,” Liv. 1, 45, 2: “clamor segnius saepe iteratus,” id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86: “pugnam,” to renew, Liv. 6, 32: “praelium,” Just. 29, 4, 1; cf. “of games, etc.: quibusdam iteratus,” Suet. Ner. 23: “ubi Phoebus iteraverit ortus,” has risen a second time, Ov. F. 6, 199: “quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu,” id. M. 3, 496: cursus relictos, Hor. C. 1, 34, 4: “aequor,” to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32: “vitam morte,” to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190: “legationem,” to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1: “multiplicem tenues iterant thoraca catenae,” double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775: “calceamentum,” to wear twice, Lampr. Heliog. 32: “mulierem,” id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21: “tumulum,” to reconstruct, Tac. A. 2, 7: “iterata vulnera,” repeated, Stat. S. 1, 2, 84.—
II. In partic.
A. In agriculture, to plough a second time: “agrum,” Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.: “siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare,” Col. 2, 4, 4: “locus diligenter fossione iterandus,” id. 11, 3, 12: “sarrituram,” Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.—
B. To repeat, rehearse, relate: “haec ubi Telebois ordine iterarunt,” Plaut. Am. 1, 1, 56: “dum mea facta itero,” id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18: “cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella,” to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11: “sic iterat voces,” id. Ep. 1, 18, 12.— Hence,
1. ĭtĕrātus , i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463. —