previous next
laesĭo , ōnis, f. laedo,
I.a hurting, injuring.
I. Lit. (only in late Lat.): “si quod, absente socio, ad laesionem fecit,Dig. 10, 3, 28: “quae non ad publicam laesionem respiciunt,ib. 2, 14, 7, § 14: “irritat laesio dolorem,Lact. Ira D. 17 med.: “regis,Vulg. 1 Esdr. 4, 14: “nulla laesio est in eo quia credidit Deo,id. Dan. 6, 23.—*
II. Rhet. t. t., a personal attack by an orator on his opponent: “purgatio, conciliatio, laesio, optatio atque exsecratio,Cic. de Or. 3, 53, 205.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (2 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (2):
    • Old Testament, Daniel, 6.23
    • Cicero, On Oratory, 3.53
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: