I.v. dep. n. [1. lustrum], to frequent places of ill-repute: “circum oppida,” Lucil. Sat. 30, 68: “lustrantur, comedunt quod habent,” Plaut. Ps. 4, 7, 6: “ubi fuisti, ubi lustratus,” id. Cas. 2, 3, 29.
This text is part of:
View text chunked by:
lustror , āri,