previous next
mănĭfestus , old form mănŭfestus (v. Lachm. ad Lucr. 2, 867), a, um. adj. manus and fendo; cf.: defendo, offendo, i. e. that one hits by the hand; hence,
I.palpable, clear, plain, apparent, evident, manifest.
I. In gen. (class.): “manifesta res est,Plaut. Most. 3, 1, 8: “Penates multo manifesti lumine,Verg. A. 3, 151: “res ita notas, ita manifestas proferam, ut,Cic. Verr. 1, 16, 48: “et apertae res,id. Rosc. Am. 34, 95: “manifestus ex opere labor,Quint. 10, 3, 8: “phrenesis,Juv. 14, 136.—With inf.: “manifestus nosci,Stat. Th. 10, 759.—Comp.: “manifestior fraus,Plin. 12, 25, 54, § 123.—Sup.: “manifestissimum exemplum,Plin. 37, 10, 60, 3 165.—In neutr. sing. with a subjectclause, it is manifest that: “manifestum est, ab exordio matutino latitudines scandi,Plin. 2, 16, 13, § 69.—Neutr. plur. as subst.: mănĭfesta , orum, obvious facts, palpable things: “vera ac manifesta canere,Juv. 2, 64.—
II. In partic., law t. t.
A. Of offences, exposed, brought to light, proved by direct evidence: manifestum furtum est quod deprehenditur dum fit, Masur. ap. Gell. 11, 18, 11: “atque deprehensum scelus,Cic. Cat. 3, 5, 11: “peccatum,Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; Gai. Inst. 3, 183 sqq.; Paul. Sent. 2, 31, 2.—
B. Of offenders, convicted of a thing, caught or apprehended in, manifestly betraying any thing; constr. absol., with a gen. or inf. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).
(α). Absol.: “nec magis manufestum ego hominem umquam ullum teneri vidi,Plaut. Men. 4, 2, 29: “ut eos (sc. conjuratos) quam maxume manifestos habeant,” i. e. bring to light, expose, Sall. C. 41: “nocentes,” i. e. evidently guilty, Ov. Nux, 3.—
(β). With gen.: “mendacii,Plaut. Truc. 1, 2, 30: “sceleris,Sall. J. 35: “rerum capitalium,id. C. 52, 36: “ambitionis,Tac. A. 14, 29: “offensionis,id. ib. 4, 53: “doloris,Ov. F. 5, 313: “vitae,giving manifest signs of life, Tac. A. 12, 51: “magnae cogitationis,id. ib. 15, 54: “novarum virium,Sen. Q. N. 4, 2, 8.—
(γ). With inf.: “dissentire manifestus,Tac. A. 2, 57.—Hence, adv., in two forms: mănĭfestō (class. ) and mănĭ-festē (post-class.), palpably, clearly, openly, evidently, manifestly.—Form manifesto: “teneor manifesto miser,Plaut. Trin. 4, 2, 66: “alter alterum manifesto prehendunt,id. Ps. 5, 1, 16; id. Most. 2, 2, 79: “ut tota res a vobis manifesto deprehenderetur,Cic. Cat. 3, 2, 4: “compertum atque deprehensum facinus,id. Clu. 14, 43: “cum manifesto venenum deprehendisset,id. ib. 7, 20: “apparet,Plin. 36, 22, 45, § 161; 9, 45, 69, § 148. —Form manifeste, Sulp. Sev. Chron. 2, 7, 5; Paul. Sent. 3, 6, 60; Dig. 50, 16, 243: “manifeste comperire,App. M. 6, p. 180, 5.— Comp.: “manifestius ipsi apparere,Verg. A. 8, 16; Tac. H. 4, 23; 1, 88.—Sup.: “ut omnibus manifestissime pateat,App. Mag. p. 316, 26; so Dig. 33, 2, 32, § 6; Cod. Just. 4, 18, 2, § 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (27 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (27):
    • Cicero, Against Catiline, 3.5.11
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 34.95
    • Cicero, Against Verres, 2.1.48
    • Cicero, Against Verres, 2.2.191
    • Cicero, Against Catiline, 3.2.4
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 14.43
    • Plautus, Epidicus, 4.2
    • Plautus, Mostellaria, 2.2
    • Plautus, Mostellaria, 3.1
    • Plautus, Trinummus, 4.2
    • Plautus, Truculentus, 1.2
    • Vergil, Aeneid, 3.151
    • Vergil, Aeneid, 8.16
    • Tacitus, Annales, 12.51
    • Tacitus, Annales, 14.29
    • Tacitus, Annales, 2.57
    • Tacitus, Historiae, 4.23
    • Plautus, Pseudolus, 5.1
    • Sallust, Catilinae Coniuratio, 41
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 35
    • Lucretius, De Rerum Natura, 2.867
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 2.69
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 10, 3.8
    • Gellius, Noctes Atticae, 11.18.11
    • Sallust, Catilinae Coniuratio, 52
    • Statius, Thebias, 10
    • Ovid, Fasti, 5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: