I. In a direct interrogation (no corresp. term in English).
(α).
Num esse amicum suspicari visus est? Plaut. Merc. 1, 2, 102; Ter. And. 2, 2, 29: “num igitur tot ducum naufragium sustulit artem gubernandi? aut num imperatorum scientia nihil est, quia, etc.,” Cic. Div. 1, 14, 24: “num exspectatis, dum L. Metellus testimonium dicat?” Cic. Verr. 2, 3, 53, § 122; id. Rep. 1, 11, 17: “num barbarorum Romulus rex fuit?” id. ib. 1, 37, 58.—
(β).
Followed by an, contmuing the inquiry: “num furis, an prudens ludis me obscura canendo?” Hor. S. 2, 5, 58: “num iratum timemus Jovem? ... an ne turpiter faceret,” Cic. Off. 3, 28, 102.—
(γ).
Esp., with quis, quando ( = aliquis, aliquando): “numquis hic est? nemo est,” Ter. Eun. 3, 5, 1: “num quae trepidatio? num qui tumultus?” Cic. Deiot. 7, 20: “num quando perditis civibus vexillum defuturum putatis?” id. Phil. 5, 11, 29.—
(δ).
Num quid (also numquid) vis? do you wish any thing further? is there any thing else? a very common form of leave-taking, Plaut. Am. 1, 3, 44; 46; 3, 3, 15 et saep.; cf. Ter. Eun. 2, 3, 49 Don.; Cic. Att. 6, 3, 6; 5, 2, 2; Liv. 6, 34, 7; “for which, also: numquid me vis?” Plaut. Cist. 1, 1, 119; id. Mil. 2, 6, 92; and elliptically: numquid me? Plaut. Poen. 3, 6, 6. —(ε) Numquid is also used adverbially; v. numquid.—(ζ) Joined to nam and ne numnam, numne, in anxious and surprised inquiry: “eho numnam hic relictus custos?” Ter. Eun. 2, 2, 55: “numne vis me ire ad cenam?” Plaut. Truc. 2, 6, 65: “deum ipsum numne vidisti?” Cic. N. D. 1, 31, 88; id. Lael. 11, 36 (so B. and K., Halm. But Ritschl, Opusc. 2, 248, denies the Latinity of the form numne; cf. Hand, Turs. 4, 79; and, contra, Rib. Lat. Part. p. 13).—
II. In an indirect interrogation, whether: “quaero, num aliter ac nunc eveniunt, evenirent?” Cic. Fat. 3, 6: “videte, num dubitandum vobis sit, omni studio ad id bellum incumbere,” id. Imp. Pomp. 7, 19: “jusserunt speculari, num sollicitati animi sociorum essent,” Liv. 42, 19: “exsistit hoc loco quaedam quaestio subdifficilis: num quando amici novi, digni amicitiā veteribus sint anteponendi,” Cic. Lael. 19, 67; so, “num quando,” id. Phil. 5, 11, 29; id. Vatin. 6, 17: “num quis,” id. Att. 13, 8; id. Clu. 38, 105; id. Off. 1, 3, 7: “videamus ergo, num expositio haec longior demum esse debeat,” whether this explanation should not be a little longer still, Quint. 4, 2, 79: “consultus, num et ... vellet,” whether he did not also wish, Suet. Aug. 18.