previous next
nūto , āvi, ātum, 1,
I.v. freq. n. [nuo (of re-nuo, ab-nuo); Gr. νεύω; cf. numen, nutus], to nod with the head.
B. Esp., to command by a nod or sign: “nutat ne loquar,Plaut. Men. 4, 2, 48.—
II. In gen., to sway to and fro, to totter, shake, stagger.
B. Trop.
1. To waver in one's opinion or judgment; to doubt, hesitate: “etiam Democritus nutare videtur in naturā Deorum,Cic. N. D. 1, 43, 120: “sic animus vario labefactus vulnere nutat,Ov. M. 10, 375; cf. Stat. Th. 8, 614; 4, 197.—
2. To falter in one's fidelity, to be faithless: “ac primo Festūs nutabat, palam Vitellium, occultis nuntiis Vespasianum fovens,Tac. H. 2, 98; Suet. Caes. 4.—
3. To be ready to fall or give way; to totter, to waver, fail, be weak, falter: “fortuna nutabit,Liv. 21, 44: “tanto discrimine urbs nutabat, ut, etc.,Tac. H. 4, 52: “nutantem aciem victor equitatus incursat,id. ib. 3, 18; “4, 49: rempublicam,Suet. Vesp. 8; cf.: “moenia nutantia Romae,Sil. 10, 590: “nutantem hostem praevenire,Tac. H. 3, 40; cf. Flor. 3, 10, 4: “mundi nutante ruinā,Luc. 4, 493.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (21 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (21):
    • Ovid, Metamorphoses, 10.375
    • Ovid, Metamorphoses, 11.620
    • Vergil, Aeneid, 2.629
    • Horace, Satires, 1.9.64
    • Tacitus, Historiae, 4.52
    • Tacitus, Historiae, 2.98
    • Tacitus, Historiae, 3.40
    • Tacitus, Historiae, 4.30
    • Plautus, Asinaria, 4.1
    • Plautus, Epidicus, 4.2
    • Plautus, Mercator, 2.3
    • Plautus, Miles Gloriosus, 2.2
    • Suetonius, Caligula, 38
    • Suetonius, Divus Julius, 4
    • Suetonius, Divus Vespasianus, 8
    • Lucan, Civil War, 4.493
    • Lucan, Civil War, 6.136
    • Livy, The History of Rome, Book 21, 44
    • Livy, The History of Rome, Book 4, 37
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.43
    • Statius, Thebias, 8
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: