I. Lit.
A. Subject, liable to punishment, obnoxious to punishment, punishable: obnoxius poenae obligatus ob delictum, Paul. ex Fest. p. 191 Müll.: “ego tibi me obnoxium esse fateor culpae compotem,” Plaut. Truc. 4, 3, 61; Dig. 48, 15, 1: “ego lege Aquiliā obnoxius sum,” ib. 11, 3, 14.—
B. Liable or addicted to a fault or failing, guilty of it (cf.: deditus, addictus); constr.
1. With dat.: “animus neque delicto neque lubidini obnoxius,” not addicted to vice or to sensual pleasures, Sall. C. 52, 21: “communi culpae,” Ov. A. A. 1, 395: “facto,” Tib. 3, 4, 15.—
2. With gen.: “obnoxios criminum, digno supplicio subjectos, sepulturae tradi non vetamus,” for, on account of, Cod. Just. 3, 44, 11.—
II. Transf., in gen.
A. Subject, submissive, obedient, complying: “dum illos obnoxios fidosque sibi faceret,” Sall. C. 14, 6: “obnoxium atque subjectum esse alicui,” Liv. 7, 30, 2; 6, 28, 7; 23, 12, 9; 37, 53, 4; 42, 46, 3; Flor. 4, 4, 2. —
B. Obliged, under obligation, beholden, indebted, responsible, answerable: “uxori obnoxius sum,” Ter. Hec. 3, 1, 22: “totam Graeciam beneficio libertatis obnoxiam Romanis esse,” Liv. 35, 31: “fratris radiis obnoxia Luna,” Verg. G. 1, 396: “facies nullis obnoxia gemmis,” not indebted to any jewels, Prop. 1, 2, 21: “tantum in eo obnoxius est, si quid ipse dolo fecerit,” Gai. Inst. 3, 207.—
C. Exposed to a person, humbled before one: “ne obnoxius filio sim et servo,” Plaut. Bacch. 5, 2, 80.—
D. Submissive, abject, servile, slavish, mean-spirited, timid, cowardly, etc.: “non quibus ego essem obnoxius,” Plaut. Mil. 3, 1, 150: “summissaeque manus, faciesque obnoxia mansit,” Ov. M. 5, 235: “si aut superbus, aut obnoxius videar,” Liv. 23, 12: “pax,” servile, dishonorable, id. 9, 10.—
2. Subject, liable, exposed, obnoxious to any thing; with dat., ad, or in and acc.
(α).
With dat.: “infidis consiliis obnoxius,” Tac. H. 3, 55: “insidiis,” id. A. 14, 40: “infelici fecunditate fortunae,” exposed, id. ib. 2, 75: “aemulationi, odio, privatis affectionibus,” id. ib. 3, 58: “morbo,” Plin. 17, 24, 37, § 221: “contumeliis,” Suet. Tib. 63: “bello,” Ov. P. 1, 8, 73: “plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii,” Sall. C. 48, 5: “urbs artis itineribus (sc. incendiis),” Tac. A. 15, 38.—
(β).
With ad: terra solida ad tales casus obnoxia, exposed to such accidents (viz. earthquakes), Plin. 2, 82, 84, § 197.—
3. In gen., exposed or liable to injury, danger, or misfortune, weak, infirm, frail: “in hoc obnoxio domicilio animus liber habitat,” Sen. Ep. 65, 21: “supplex et obnoxius,” Cic. ad Brut. 1, 17, 6: “corpora,” sickly, weakly, Plin. 31, 6, 32, § 60: “flos,” which soon falls off, soon suffers injury, frail, delicate, id. 14, 2, 4, § 27.—
b. Obnoxium est, it is hazardous, dangerous, Tac. Or. 10.—Comp.: “obnoxior (al. noxior),” Sen. Clem. 1, 13.—Hence, adv.: obnoxĭē (only in Plaut. and Liv.).
A. Guiltily, culpably: “nihil obnoxie perire,” quite innocently, Plaut. Stich. 3, 2, 41.—
B. Submissively, slavishly, timidly: “sententias dicere,” Liv. 3, 39, 1.