previous next
ob-sum , obfui or offui, obesse (old form of
I.fut. obescet, oberit vel aderit, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.), v. n., to be against, be prejudicial to; to hinder, hurt, injure; opp. to prodesse (cf.: officio, noceo, injuriam facio; class.): Ty. Nunc falsa prosunt. Heg. At tibi oberunt, Plaut. Capt. 3, 5, 48; Ter. Hec. 3, 5, 13; cf.: men obesse, illos prodesse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 84 Vahl.); and: “qui (pudor) non modo non obesset ejus orationi, sed etiam probitatis commendatione prodesset,Cic. de Or. 1, 26, 122: subicimus id. quod nobis adjumento futurum sit, aut offuturum illis e contrario. Auct. Her. 4, 23, 33: “obsunt auctoribus artes,Ov. M. 7, 562: “ne prodigus obsit,Verg. G. 4, 89.—With a subject-clause: “nec, dum degrandinat, obsit Agresti fano supposuisse pecus,Ov. F. 4, 755: “nihil obest dicere,Cic. Fam. 9, 13, 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 9.13.4
    • Ovid, Metamorphoses, 7.562
    • Vergil, Georgics, 4.89
    • Plautus, Captivi, 3.5
    • Cicero, On Oratory, 1.26
    • Cicero, De Divinatione, 1.31
    • Ovid, Fasti, 4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: