I.to let go, let loose, let fall.
I. Lit. (rare; perh. not in Cic.; cf.: “amitto, dimitto): aliquam,” Plaut. Mil. 4, 3, 2; id. Stich. 2, 2, 11: “mulierem,” Ter. Ad. 2, 1, 18: “habenas,” to let go, Tac. H. 1, 86: “arma,” to let fall, Liv. 21, 11: “animam,” to give up the ghost, to die, Plaut. Am. 1, 1, 85.—
II. Trop. (class.).
A. In gen., to lay aside, let go, give up, dismiss, neglect, disregard: “omittere tristitiam,” Ter. Ad. 2, 4, 3: “iracundiam,” id. ib. 4, 7, 36: “noxiam,” to leave unpunished, id. Eun. 5, 2, 14: “apparatum,” Liv. 37, 10: “nec nostrae nobis utilitates omittendae sunt,” Cic. Off. 3, 10, 42: “omitte timorem,” lay aside, id. Rep. 6, 10, 10: “voluptates,” id. Fin. 1, 10, 36: “omnibus omissis his rebus,” laying aside all those things, Caes. B. G. 7, 34: “primam navigationem ne omiseris,” do not neglect, Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: “teneo quam optabam occasionem neque omittam,” id. Leg. 1, 2, 5: “hostes,” Just. 1, 8, 6: “ducum officia,” id. 11, 9, 8.—
B. In partic.
1. To pass over, say nothing of, omit, in speaking (cf., relinquo, praetereo): “ut omittam cetera quae sunt innumerabilia,” Cic. Brut. 76, 266; cf.: “ut alia omittam,” id. Quint. 22, 70: “omitto illa vetera, quod, etc.,” id. Att. 8, 3, 3: “innumerabiles viros,” id. Rep 1, 1, 1: “de reditu,” id. Pis. 22, 51: “de me,” id. Rab. Post. 12, 34; Lact. 4, 24, 6.—
2. Of an action, to leave off, give over, cease doing any thing (syn. desino).—With inf.: “iratus esse,” Plaut. Pers. 3, 3, 26. rogare, id. ib. 4, 4, 90: lugere. Cic. Brut. 76, 266: “curare aliquid,” id. Cael. 22, 54: “mirari,” Hor. C. 3, 29, 11.—Hence, ŏmissus , a, um, P. a., negligent, heedless, remiss (ante-class.): animo esse omisso, Ter, Heaut. 5, 2, 9.—Comp.: “ab re Omissior,” in respect of property, Ter. Ad. 5, 3, 44.