I.poverty (poet. and in post-Aug. prose for the class. paupertas).
I. Lit.: quod in pauperie meā senex graviter gemam, Enn. ap. Non. 494, 5 (Trag. v. 236 Vahl.): “erum intulit in pauperiem,” Plaut. Truc. 2, 7, 21 (al. inpulit); Ter. Heaut. 1, 1, 59: “pauperiem et duros perferre labores,” Verg. A. 6, 437: “angustam pauperiem pati,” Hor. C. 3, 2, 1: “immunda,” id. Ep. 2, 2, 199: “importuna,” id. C. 3, 16, 37: “dura,” id. ib. 4, 9, 49: “proba,” id. ib. 3, 29, 55: “vera,” Tac. H. 4, 47; Lact. 6, 20, 25: “vixit in summā pauperie et paene inopiā,” Suet. Gram. 11: “impoenitendae pauperiei se committere,” App. M. 11, p. 271, 35; cf. paupertas.—
II. Transf., in jurid. Lat., injury, damage, loss, which one suffers from an animal (perh. mentioned in the Twelve Tables): “si quadrupes pauperiem fecisse dicatur,” Dig. 9, tit. 9; Paul. Sent. 1, 15, 1: “pauperies est damnum sine injuriā facientis datum: nec enim potest animal injuriam fecisse, quod sensu caret,” Dig. 9, 1, 1.