I.a finishing, completing, perfecting; perfection (class.): “hanc absolutionem perfectionemque in oratore desiderans,” Cic. de Or. 1, 28, 130: “perfectio atque absolutio optimi,” id. Brut. 36, 137: ad cumulum perfectionis accedere, Greg. M. Ep. 7, 10 fin.; Cic. Or. 29, 103; id. Fin. 3, 9, 32; Vulg. Num. 6, 21.—Plur.: “operum perfectiones,” Vitr. 3, 1, 4.
perfectĭo , ōnis, f. perficio,