previous next
plānĭtĭes , ēi (collat. form plānĭtĭa , ae, very rare; Cic. Div. 1, 1, 2; Caes. B. C. 1, 43), and plur. planitiae, f. id.,
I.a flat or even surface, level ground, a plain (class.): “aequata agri planities,Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107: “erat inter oppidum et collem planitia,Caes. B. C. 1, 43: “planities erat inter sinistros montes,Sall. C. 59, 2; id. J. 48 fin.: “speculi,Lucr. 4, 294: “propter planitiem regionum,Cic. Div. 1 1: pars planitiae, Liv. 44, 6; Vitr. 7, 3: “CLIVOM MARTIS IN PLANICIEM REDEGERVNT S. P. Q. R.,Inscr. Grut. 152, 6; “a similar inscription with the form PLANITIAM,Inscr. Grut. 152, 7: nulla planitia dividit, Auct. B. Hisp. 28 fin.: “planitiae coronarum,Vitr. 7, 3.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Cicero, Divinatio against Q. Caecilius, 1
    • Cicero, Against Verres, 2.4.107
    • Vitruvius, On Architecture, 7.3
    • Caesar, Civil War, 1.43
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.294
    • Livy, The History of Rome, Book 44, 6
    • Cicero, De Divinatione, 1.1
    • Sallust, Catilinae Coniuratio, 59
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 48
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: