previous next
praecōnĭus , a, um, adj. praeco,
I.of or belonging to a praeco or public crier: quaestus, the office or business of a public crier, Cic. Quint. 31, 95.—
II. Subst: praecō-nĭum , ĭi, n.
A. The office of a public crier: “facere,to be a public crier, Cic. Fam. 6, 18, 1: “praeconium me ut detis,make me your auctioneer, Plaut. Men. 5, 9, 93; Suet. Gram. 3.—
B. Transf.
1. In gen., a crying out in public; a proclaiming, spreading abroad, publishing (syn. praedicatio): “tibi praeconium deferam,Cic. Att. 13, 12, 2; App. M. 6, p. 176, 3: “praeconio contendere,in strength of voice, Suet. Ner. 24: “domesticum,Cic. de Or. 2, 20, 86.—Plur.: “praeconia famae,Ov. H. 17, 207: “peragere praeconia casūs,id. Tr. 5, 1, 9.—
2. In partic., a publishing, celebrating, laudation, commendation (syn.: “laudatio, elogium): praeconium alicui tribuere,Cic. Fam. 5, 12, 7: “mandare versibus laborum praeconium,id. Arch. 9, 20: “formae praeconia,Ov. Am. 3, 12, 9: “praeconium facere de Deo,Lact. 1, 4, 2; 4, 14, 19.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, Letters to his Friends, 5.12.7
    • Cicero, Letters to his Friends, 6.18.1
    • Cicero, Letters to Atticus, 13.12.2
    • Cicero, For Archias, 9.20
    • Plautus, Menaechmi, 5.9
    • Cicero, On Oratory, 2.20
    • Suetonius, Nero, 24
    • Ovid, Tristia, 5.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: