previous next
prōcursus , ūs, m. id..
I. Lit., a running forth or forwards; esp., in milit. lang., a sallying forth, charge, onset (not in Cic. or Cæs.): “procursu militum,Liv. 22, 41: “faciles sternit procursibus herbas,Stat. Th. 4, 787; Lucr. 2, 455.—
B. Transf., a jutting out, projection (post-Aug.): “angulosus,Plin. 5, 10, 11, § 62.—
II. Trop. (postclass.): “initia procursusque virtutis patefacere,the origin and first manifestations, Val. Max. 3, 2 init.: “irae, qui acerrimus esse solet,the outbreak, id. 7, 3, ext. 6.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Lucretius, De Rerum Natura, 2.455
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 5.62
    • Livy, The History of Rome, Book 22, 41
    • Statius, Thebias, 4
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 3.2
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 7.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: