I.to rub or smooth with pumice-stone, to polish (anteclass. and post-Aug.): rador, subvellor, desquamor, pumicor, ornor, Lucil. ap. Non. 95, 16: “pumicata manus,” Mart. 5, 41, 6: “pumicata frons,” id. 1, 67, 10; Cat. 39, 19: “dentes,” Hier. Ep. 10.—
II. Trop.: “nullis assentantium pumicatur sermonibus,” Ambros. Ep. 43, 12.—Hence, pūmĭcātus , a um, P. a., smoothed, i. e. effeminate, luxurious: “homo comptus et pumicatus,” Plin. Ep. 2, 11, 23: “satrapae (with myrrhati, malobathrati),” Sid. Ep. 8, 3 fin.: “detonsus pumicatusque,” id. ib. 1, 7.