I. Lit., a running back, going back, return, retreat, etc. (not ante-Aug.; and in the poets mostly in the plur.; in the sing., Ov. M. 11, 454): “inde alios ineunt cursus aliosque recursus,” Verg. A. 5, 583: “ut recursus pateret,” Liv. 26, 42 fin.; cf.: “dent modo fata recursus,” Ov. H. 6, 59; and id. M. 9, 593: “celeres missae spondere recursus,” id. ib. 6, 450: “celerem recursum precatus est,” Plin. Pan. 86, 4; Flor. 4, 11, 6 et saep.: “per alternos undā labente recursus,” Ov. Ib. 423; cf.: “Lydia perfusa flexuosi amnis Maeandri recursibus,” i. e. windings, Plin. 5, 29, 30, § 110: “poti liquoris,” Cael. Aur. Acut. 3, 2, 8.—Concr., a returning path, way back: “(labyrinthus) itinerum ambages occursusque ac recursus inexplicabiles continet,” Plin. 36, 13, 19, § 85.—
II. Trop.
1. A returning, return: recursus ad bonam valetudinem, Cels. 4, 4: “ad pristinum militiae ordinem,” Val. Max. 2, 7, 15.—