I.to demand back, to ask for again, as something belonging to one (class.); constr. aliquid; aliquid ab aliquo; more freq., aliquem aliquid, and absol.
I. Lit.: “dedisti eam dono mihi: Eandem nunc reposcis,” Plaut. Men. 4, 3, 16: “quoi talentum mutuom dedi, reposcam,” id. Trin. 3, 2, 202: “quae deposueris,” Quint. 9, 2, 63: “pecuniam,” Tac. A. 1, 35: “ignes commissos,” Prop. 4 (5), 11, 53. “fratrem clamore magno,” Sil. 17, 460: “ego ab hac puerum reposcam,” Plaut. Truc. 4, 3, 76: “virginem,” id. Curc. 5, 2, 16: “aulam auri te reposco,” id. Aul. 4, 10, 33: “eum vidulum,” id. Rud. 5, 2, 65: “eum simulacrum Cereris,” Cic. Verr. 2, 4, 51, § 113: “alter me Catilinam reposcebat,” id. Red. in Sen. 4, 10: “Parthos signa,” Verg. A. 7, 606: “(talenta) Thebani reposcunt Thessalos,” Quint. 5, 10, 111: “propensiores ad bene merendum quam ad reposcendum,” Cic. Lael. 9, 32. —
II. Trop., to ask for, claim, demand, exact, require, as something due: “attentas aures animumque reposco,” Lucr. 6, 920: “quod natura reposcit,” id. 2, 369: “vitam (mea fata),” Prop. 2, 1, 71: “amissam meā virtutem voce,” Ov. M. 13, 235: “foedus flammis,” Verg. A. 12, 573: “responsa Ordine cuncta suo,” id. ib. 11, 240: “promissa,” id. ib. 12, 2: “pretium libelli,” Plin. Ep. 7, 12, 5: “gratiam,” id. ib. 1, 13, 6: “vicem,” Mart. 8, 38, 3: “natos poenas,” Verg. A. 2, 139 Forbig. ad loc. (Heyne, ad poenas): “ab altero rationem vitae,” Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1: rationem (rei) ab aliquo, id. Div. in Caecil. 9, 27; Caes. B. G. 5, 30; cf.: “vos rationem reposcitis, quid Achaei Lacedaemoniis bello victis fecerimus?” Liv. 39, 37: “quid dicturos reposcentibus aut prospera aut adversa,” who demanded an account of their successes or reverses, Tac. H. 3, 13 fin.: “cave respuas, Ne poenas Nemesis reposcat a te,” Cat. 50, 20.