previous next
septĭmus (septŭmus ), a, um,
I.num. ord. adj. [septem].
1. Die septimi, on the seventh day (like die crastini, noni, quinti, etc.): “ibi mercatum dixit esse die septimi (septimei, Ritschl),Plaut. Pers. 2, 3, 8; cf. Gell. 10, 24, 1 sqq.; Macr. S. 1, 4.—*
2. septĭmum , for the seventh time: “Marius tam feliciter septimum consul,Cic. N. D. 3, 32, 81.—
3. septĭmō . *
a. For the seventh time: C. Marium creatum septimo consulem, Quadrig. ap. Gell. 10, 1, 3.—
b. Seven times (post-class.): lavit ad diem septimo aestate vel sexto: hieme secundo vel tertio, Treb. Gall. 17; Vopisc. Flor. 4.—
II. In partic.: septimus casus, the instrumental, adverbial, etc. case (distinguished from the casus sextus, with prepositions), Quint. 1, 4, 26; Diom. p. 302 P.; Prisc. p. 673 ib.; Cledon. p. 1863 ib.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 27.74
    • Ovid, Metamorphoses, 4.213
    • Plautus, Pseudolus, 2.2
    • Vitruvius, On Architecture, 9.1
    • Plautus, Amphitruo, 1.2
    • Plautus, Persa, 2.3
    • Cicero, De Republica, 2.10
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.32
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 3.26
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 4.26
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.1.3
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.24.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: