previous next
succēdānĕus or succīdāneus (on the latter very ancient orthog. cf. Gell. 4, 6, 4 sq.), a, um, adj. succedo,
I.that follows after or succeeds to something, that supplies the place of something, substituted, succedaneous: “hostia, quae ad aras adducta est immolanda, si casu effugeret, effugia vocari veteri more solet: in cujus locum quae supposita fuerat, succidanea,Serv. Verg. A. 2, 140; cf. Gell. l. l.; and Fest. p. 302 Müll.: si quid succidaneis opus esset, robus succederet, S. C. ap. Gell. 4, 6, 2: “asinus pro homine succidaneus,App. M. 8, p. 213, 29: “ut meum tergum stultitiae tuae subdas succidaneum?Plaut. Ep. 1, 2, 37: “subrogare aliquem succedaneum,Cod. Just. 11, 65, 3: “avum suum Pharnacem succedaneum regi Pergameno Eumeni datum,Just. 38, 6, 2.—Subst.: succēdānĕus , i, m., a substitute, representative; with gen., Dig. 17, 8, 4: “functionis,Cod. Just. 10, 31, 27: “alieni periculi,Dig. 26, 7, 3 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Plautus, Epidicus, 1.2
    • Gellius, Noctes Atticae, 4.6.2
    • Gellius, Noctes Atticae, 4.6.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: