I.a watcher, protector, defender.
I. In gen. (so very rare; not in Cic.; “syn. defensor): et te, pater Silvane, tutor finium,” Hor. Epod. 2, 22: “tutorem imperii agere,” Suet. Tit. 6: “Bacchi, i. e. Priapus,” Petr. 133.—
II. In partic.
A. Jurid. t. t., a guardian, tutor, of minors, women, insane persons, etc. (prop. of the person; cf. “curator, of the estate),” Just. Inst. 1, 14, 4; Dig. 26, 1, 18 sq.; 26, 2, 12, § 14.—With esse and dat.: “tutor sum liberis (Triarii),” Cic. Att. 12, 28, 3: a pupillo Heio, cui C. Marcellus tutor est, Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37: “nemo illum tutorem umquam liberis suis scripsit,” id. Clu. 14, 41.—With gen.: “cum pupilli Malleoli tutor esset,” Cic. Verr. 2, 1, 36, § 90: “is casu pupilli Junii tutor erat,” id. ib. 2, 1, 50, § 132; 2, 1, 51, § 135; “2, 1, 53, § 139: qui tutor Philippi erat,” Liv. 40, 54, 4; cf. also Cic. Caecin. 25, 72; id. de Or. 1, 53, 228; id. Mur. 12, 27; Plaut. Aul. 3, 2, 16; 3, 5, 14; Liv. 39, 9, 7.—Trop.: “orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,” Cic. Brut. 96, 330; cf.: “quasi tutor et procurator rei publicae,” id. Rep. 2, 29, 51; Ov. Tr. 3, 14, 16.—
B. Tūtor , the title of a mimic play, Cic. de Or. 2, 64, 259.