I.inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, v. a. and n. Sanscr. vak-, to say; Gr. root ϝεπ:, in ἔπος, word; εἶπον, said, to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).
I. Lit.
A. In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.): “quis vocat? quis nominat me?” Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110: “Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,” Caes. B. C. 2, 1: “Dumnorigem ad se vocat,” id. B. G. 1, 20: “populum Romanum ad arma,” id. B. C. 1, 7: “milites ad concilium classico ad tribunos,” Liv. 5, 47, 7: “aliquem in contionem,” Cic. Ac. 2, 47, 144; “for which, contionem,” Tac. A. 1, 29: “concilium,” Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167: “patribus vocatis,” Verg. A. 5, 758: “ipse vocat pugnas,” id. ib. 7, 614: “fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,” Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare): “populumque ac senatum auxilio vocare,” Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.—Absol.: “in senatum vocare (sc. patres),” Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.—Impers.: “in contionem vocari placuit,” Liv. 24, 28, 1: “cum in senatum vocari jussissent,” id. 2, 55, 10.—Poet.: “tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,” i. e. announces, Verg. G. 1, 388; so, “ventos aurasque,” Lucr. 5, 1086: “voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,” invoking, Verg. A. 6, 247: “patrios Voce deos,” id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8: “ventis vocatis,” Verg. A. 3, 253: “numina magna,” id. ib. 3, 264; “12, 181: auxilio deos,” id. ib. 5, 686: “divos in vota,” id. ib. 5, 234; “7, 471: vos (deos) in verba,” as witnesses, Ov. F. 5, 527: “quem vocet divum populus,” Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5: “votis imbrem,” to call down, Verg. G. 1, 157.—Poet. with inf.: “hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,” Hor. C. 2, 18, 40.—
B. In partic.
1. To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito): “in jus vocas: sequitur,” Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.—
2. To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: “me vocato,” Plaut. Stich. 4, 2, 20: “si quis esum me vocat,” id. ib. 1, 3, 28: “aliquem ad cenam,” Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9: “vulgo ad prandium,” id. Mur. 34, 72: “domum suam istum non fere quisquam vocabat,” id. Rosc. Am. 18, 52: “nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,” Plaut. Capt. 1, 1, 7: “convivam,” id. As. 4, 1, 23: “spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,” Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so, “too, bene vocas! verum vocata res est,” id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas; “tum gratia'st,” id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.—
3. In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.: “quod me ad vitam vocas,” Cic. Att. 3, 7, 2: “haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?” id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.—
b. Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524: “lenis crepitans vocat Auster in altum,” Verg. A. 3, 70; cf.: “quāque vo. cant fluctus,” Ov. R. Am. 532: “Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,” Liv. 28, 15, 12: “me ad studium (feriae),” Phaedr. 3, prol. 9: “quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,” Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.—Pass.: “cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,” Caes. B. G. 7, 32. —Poet., with inf.: “sedare sitim fluvii fontesque vocabant,” Lucr. 5, 945.—
4. To challenge: “centuriones ... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,” Caes. B. G. 5, 43: “cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,” Liv. 34, 43, 5: “vocare hostem et vulnera mereri,” Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.—
5. To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.): “cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,” Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam κατάληψιν illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17: “urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,” Just. 15, 4, 8: “ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,” Liv. 45, 33, 8: “me miserum vocares,” Hor. Ep. 1, 7, 92: “non possidentem multa vocaveris Recte beatum,” id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after: “lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,” Lucr. 6, 908: “patrioque vocant de nomine mensem,” Ov. F. 3, 77.—Pass.: “ego vocor Lyconides,” Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3: “jam lepidus vocor,” id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33: “a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur ... se deum esse et Quirinum vocari,” Cic. Rep. 2, 10, 20: “syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,” Hor. A. P. 251: “patiens vocari Caesaris ultor,” id. C. 1, 2, 43: “sive tu Lucina probas vocari,” id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.: “Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,” Cat. Orig. 3, fr. 1: “ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,” Tac. A. 1, 15.—
6. In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.—
II. Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition: “ne me apud milites in invidiam voces,” Cic. Phil. 2, 24, 59: “aliquem in odium aut invidiam,” id. Off. 1, 25, 86: “cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,” Cic. Verr. 2, 5, 4, § 10: “aliquem in luctum,” id. Att. 3, 7, 2: “in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,” succeeded to a share, id. Caecin. 4, 12; so, “aliquem in partem curarum,” Tac. A. 1, 11: “in portionem muneris,” Just. 5, 2, 9: “me ad Democritum vocas,” to refer, Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects: “ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,” I call to account, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so, “aliquid in judicium,” id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.: “singula verba sub judicium,” Ov. P. 1, 5, 20: “ad calculos vocare amicitiam,” Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3: “nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,” Cic. de Or. 2, 72, 291: “aliquid in dubium,” id. Inv. 2, 28, 84: “templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,” bring to destruction, reduce to ruin, destroy, id. Cat. 1, 5, 12.