doceō uī, ctus, ēre
DIC-,
to cause to know, make aware, teach, instruct, inform, show, prove, convince,
tell
: studiosos discendi: ut docui te, H.:
omnia, T.: falces, quas
captivi docuerant, facere,
had shown
(how to make), Cs.: Munus et officium,
H.: populos urbemque,
describes
, V.: quod de lacu Albano docuisset,
L.: te litteras: me hanc causam: pueros
elementa, H.: Motūs doceri,
H.: puerum Romam portare docendum
Artīs, H.: Rullum tacere: asellum
currere, H.: Socratem fidibus (sc. canere):
alqm docendum curare armis, L.: resonare
Amaryllida Silvas, V.: docemur domitas
habere libidines: equi variare gyros docentur, Ta.: Graece loqui docendus: qui doceant, nihil factum, etc.,
Cs.: similem (errorum) cunctum insanire,
H.: de his rebus doceri: senatum de caede
fratris, S.: eum, qui vir Roscius fuerit: vos
quem ad modum acta defenderet.—Poet.: docuit post exitus ingens,
proved
(the truth of the omen), V.—Of a play,
to teach, rehearse, produce, exhibit
: multas (fabulas): praetextas, H.—
To be a teacher, give instruction
: apud alqm: mercede.
