conj. (usu. after the first word in its
clause).
I.I. In explaining or specifying,
for, for instance, namely, that is to say, I mean, in fact
: similis sensus exstitit amoris ... nihil est enim
virtute amabilius: non videtur celare emptores debuisse; neque enim id est celare, etc.
— In a parenthesis, for, in fact, observe: ut antea dixi
(dicendum est enim saepius): Hic tibi—fabor enim ...
—bellum geret, V.—In a transition to an explanatory fact or thought,
for, in fact, now, really: quod scelus unde natum esse dicamus? Iam
enim videtis, etc.: nihil est enim tam populare quam
bonitas.—Often in exhortations, etc.: attendite enim cuius modi edicta
sint.—
II.II. In giving a reason, for, the reason is that,
because: tolle hanc opinionem, luctum sustuleris. Nemo enim maeret
suo incommodo.—Ellipt., giving a reason for something implied,
for, of course, naturally, but: qui multa praeclara dicit; quam enim
sibi constanter dicat, non laborat, i. e. but that goes for little, for,
etc.: ne tibi desit? Quantulum enim summae curtabit quisque dierum, si, etc., i. e. that
is no reason, for, etc., H.—Without a verb: quid enim? why not? what objection
can be made?: quid enim? fortemne possumus dicere eundem
illum Torquatum?: Militia est potior; quid enim? concurritur, etc., H.—
III.III. In confirming, in fact, indeed, truly, certainly,
assuredly, to be sure: quid illas censes (dicere)? nil
enim, nothing at all, T.: Caesar ... interfici iussit, arbitratus ...
Ille enim revocatus resistere coepit, and in fact, Cs.: Sed neque ... nomina quae sint Est numerus; neque enim numero conprendere
refert, and truly, V.: quis est, qui velit ...
vivere? Haec enim est tyrannorum vita.—With imper, come, now:
attende enim paulisper!—In replies, of
course, certainly, no doubt: A. quid refert? M. Adsunt enim, qui haec non probent.