prior neut. prius, ōris, adj. comp. (for sup. see primus)
PRO-,
former, previous, prior, first
: me quaestorem in primis, aedilem priorem, praetorem primum
populus
R. faciebat: qui prior has angustias occupaverit,
first
, Cs.: exercitus, L.:
priore loco causam dicere,
first
: priore aestate,
last summer
: prioribus comitiis: priore anno,
the preceding year
, L.: Dionysius prior,
the elder
, N.: pedes,
the forefeet
, N.—Plur
m
. as subst,
forefathers, ancestors, the ancients
: abiturus illuc, quo priores abierunt, Ph.: nomen dixere
priores Ortygiam, V.: more
priorum, O.—Fig.,
better, superior, preferable, more excellent
: color puniceae flore prior rosae, H.:
ut nemo haberetur prior, L.: aetate et sapientiā, S.: quanto prius potiusque est . . . quam, etc.,
L.—Plur
f
. as
subst
. (only acc; sc. partīs),
superior rank, preference, lead
: etsi utrique primas, priores tamen libenter deferunt
Laelio.