prōpūgnātor ōris, m
propugno,
one who fights in defence, a defender, soldier
: a propugnatoribus relictus locus,
Cs.—Esp., in a ship,
a marine, soldier
: remigum propugnatorumque numerus, Cs.:
classis inops propter dimissionem
propugnatorum.—Fig.,
a defender, maintainer, champion
: patrimoni sui: senatūs.