sōlus gen. sōlīus, dat. sōlī (dat f. sōlae, T.), adj.
3 SAL-,
alone, only, single, sole
: cum omnibus potius quam soli perire voluerunt:
licebit eum solus ames: meā Solius solliciti causā,
T.: quae sola divina sunt: se numquam minus solum
esse, quam cum solus esset: De viginti Restabam solus, O.:
cognitiones sine consiliis per se solus exercebat,
L.—With
unus, only, single, alone
: Solum unum hoc vitium fert senectus hominibus,
T.: unam solam scitote esse civitatem, quae,
etc.: te unum solum suum depeculatorem venisse.— With other numerals,
only, no more than
: si decem soli essent in civitate viri boni: duas
tribūs solas tulit: qui solos novem mensīs Asiae praefuit:
crediderim quadraginta ea sola talenta fuisse, L.—
Alone, lonely, solitary, forsaken, deserted
: sola sum; habeo hic neminem, T.:
solus atque omnium honestarum rerum egens, S.—
Alone, preëminent, extraordinary
: Nam sine controversiā ab dis solus
diligēre, T.—Of places,
lonely, solitary, unfrequented, desert
: asportarier In solas terras, T.:
in locis solis: proficiscitur in loca sola,
S.: solā sub rupe, V.