tēctum ī, n
P. n. of tego,
a covered structure, roofed enclosure, shelter, house, dwelling, abode,
roof
: totius urbis tecta: tectum subire,
Cs.: vos in vestra tecta discedite: tectis succedite
nostris, V.: inter convalles tectaque
hortorum, i. e.
the buildings scattered through the gardens
, L.: ager incultus sine tecto: columba plausum
Dat tecto ingentem, V.: solidis Clauditur in
tectis, i. e.
in prison
, O.: dolos tecti ambagesque resolvit,
i. e.
of the Labyrinth
, V.—
A covering, roof
: inferioris porticūs: Hic se praecipitem tecto
dedit, H.: culmina tecti,
V.: tecti a culmine, O.—
A ceiling
: tectis caelatis, laqueatis, Enn. ap.
C., H.—
A canopy
: cubilia tectaque, H.