1. following a neg. sentence, clause; clarifying a previous denial “οὐ χθόνα ταράσσοντες — οὐδὲ πόντιον ὕδωρ ἀλλὰ — ἄδακρυν νέμονται βίοτον” O. 2.65 “κόρος, οὐ δίκᾳ συναντόμενος, ἀλλὰ” O. 2.96 “οὐδ̓ἔλαθ᾽ Αἴπυτον —. ἀλλ̓ ὁ μὲν Πυθῶνάδ̓ — ᾤχετ̓ ἰὼν” O. 6.37 “ἐκέλευσεν — μὴ παρφάμεν, ἀλλὰ Κρόνου σὺν παιδὶ νεῦσαι” O. 7.67 “οὐκ ἄτερ παίδων σέθεν, ἀλλ̓ἅμα” O. 8.45 “εὔχομαι — μὴ θέμεν, ἀλλ̓” O. 8.87 “οὐδὲ γὰρ θεοὶ σεμνᾶν Χαρίτων ἄτερ κοιρανέοντι χοροὺς οὔτε δαῖτας: ἀλλὰ πάντων ταμίαι ἔργων ἐν οὐρανῷ” O. 14.9 “σὐ δύναται νήπιοι κόσμῳ φέρειν ἀλλ᾽ ἀγαθοί” P. 3.83 “μή τινα λειμόμενον—μένειν—ἀλλ̓” P. 4.186 “ὃς οὐ — ἀφίκετο—ἀλλ̓” P. 5.30 “κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένος οὐδέν: ἀλλὰ κρέμαται” P. 5.34 “οὐ θεῶν ἄτερ, ἀλλὰ Μοῖρά τις ἄγεν” P. 5.76 “οὔθ̓—ἐφίλησεν ὁδοὺς οὔτε δείπνων — τέρψιας ἀλλ̓” P. 9.20 “τὸ δὲ μόρσιμον οὐ παρφυκτόν — ἀλλ᾽ ἔσται χρόνος οὗτος” P. 12.30 “οὐκ ἔραμαι πολὺν ἐν μεγάρῳ πλοῦτον κατακρύψαις ἔχειν, ἀλλ᾽ ἐόντων εὖ τε παθεῖν” N. 1.32 “οὐ λαθὼν—Ἥραν— ἐγκατέβα, ἀλλὰ θεῶν βασίλεα” N. 1.39 “οὐκ ἀνδριαντοποιός εἰμ̓—:ἀλλ᾽ ἐπὶ πάσας ὁλκάδος —, γλυκεἶ ἀοιδά, στεῖχ̓” N. 5.2 “εἴη μή ποτέ μοι τοιοῦτον ἦθος, Ζεῦ πάτερ, ἀλλὰ κελεύθοις ἁπλόαις ζοᾶς ἐφαπτοίμαν” N. 8.35 “οὐδὲ Κρονίων — στείχειν ἐπώτρυν̓, ἀλλὰ φείσασθαι κελεύθου” N. 9. 20. “δένδρεά τ̓οὐκ ἐθέλει πάσαις ἐτέων περόδοις ἄνθος εὐῶδες φέρειν πλούτῳ ἴσον, ἀλλ᾽ ἐναμείβοντι” N. 11.42 “σαφὲς οὐχ ἕπεται τέκμαρ: ἀλλ᾽ ἔμπαν μεγαλανορίαις ἐμβαίνομεν” N. 11.44 “οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον, ἀλλ̓ἐφ̓ἑκάστῳ ἔργματι κεῖτο τέλος” I. 1.26 “οὐδέ ποτε — ὑπέστειλ̓ἱστίον —. ἀλλ̓ἐπέρα” I. 2.41 “οὐ γὰρ φύσιν ὠαριωνείαν ἔλαχεν: ἀλλ᾽ ὀνοτὸς μὲν ἰδέσθαι” I. 4.50 “σφετέρας δ᾽ οὐ φείσατο χέρσιν βαρυφθόγγοιο νευρᾶς Ἡρακλέης: ἀλλ̓ Αἰακίδαν καλέων ἐς πλόον” (“νῦν ἄρχεται τῶν ἐπὶ μέρους, ἀκριβῶς τὸ ὅλον προεκθείς. Σ.”) I. 6.35 “τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ᾽ ἀοιδαὶ †ἔλιπον, ἀλλά οἱ” I. 8.57 “οὕνεκεν οὔ σε παιηόνων ἄδορπον εὐνάξομεν ἀλλ᾽ ἀοιδᾶν ῥόθια δεκομένα κατερεῖς ” Pae. 6.128 “ ἔριν οὐ παλίγλωσσον ἀλλὰ δίκας ὁδοὺς π[ισ]τὰς ἐφίλη[ς.]ν Παρθ. 2. 64. οὐ κό]ρῳ ἀλλ̓ ἀρετᾷ” (e “Σ” supp. Lobel.) fr. 169. 15.
2. without preceding negative; modifying a previous statement
a. “ἀλλ᾽ αἶνον ἐπέβα κόρος” O. 2.95 “ἀλλ᾽ οὐ καλὰ δένδρἐ ἔθαλλεν χῶρος” O. 3.23 “ἀλλά μιν οὐκ εἴασεν” O. 7.61 “οὐχ ὑπέμεινεν ὄλβον — ἀλλά νιν ὕβρις εἰς ἀυᾴταν ὑπερᾴφανον ὦρσεν” P. 2.28 “ἀλλ᾽ οὐδὲ ταῦτα νόον ἰαίνει φθονερῶν” P. 2.89 “ἀλλ᾽ ἐπεὶ” P. 3.38 “ἀλλὰ κέρδει καὶ σοφίᾳ δέδεται” P. 3.54 ““οὐδ᾽ ἀπιθησέ νιν, ἀλλ̓”” P. 4.36 “οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι κερθέντες ᾤχοντ᾽ ἀγλαοί ἀλλ̓ ἅπαν νῶτον καταίθυσσον” P. 8.83 “ἀθρόαις πέντε δραπὼν νύκτεσσιν ἔν θ᾽ ἁμέραις ἱερὸν εὐζοίας ἄωτον. ἀλλ̓ἐν ἕκτᾳ” P. 4.132 ““ἔσομαι τοῖος: ἀλλ᾽ ἤδη” P. 4.157 “ἀλλ̓ἤδη τελευτὰν κεῖνος αὐταῖς ἡμιθέων πλόος ἄγαγεν” P. 4.210 “σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος. ἀλλ᾽ ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ” P. 8.96 “ἀλλὰ χρονίῳ σὺν Ἄρει πέφνεν τε ματέρα” P. 11.36 [“ἄτᾳ” codd.: “ἀλλ̓” coni. Boeckh. P. 11.55] “ἀλλ̓ἐπεὶ ἐκ τούτων φίλον ἄνδρα πόνων ἐρρύσατο” P. 12.18 “εὗρεν θεός: ἀλλά νιν εὑροῖσ᾽ ἀνδράσι θνατοῖς ἔχειν, ὀνύμασεν κεφαλᾶν πολλᾶν νόμον” P. 12.22 “ἀλλά τι προσφέρομεν ἔμπαν ἢ μέγαν νόον ἤτοι” “φύσιν ἀθανάτοις” N. 6.4 “ἀλλὰ τὸ μόρσιμον ἀπέδωκεν” N. 7.44 “ἀλλὰ χαλκὸν μυρίον οὐ δυνατὸν ἐξελέγχειν” N. 10.45 “ἀλλ᾽ οὔ νιν φλάσαν” N. 10.68 “ἀλλὰ βροτῶν τὸν μὲν κενεόφρονες αὖχαι ἐξ ἀγαθῶν ἔβαλον” N. 11.29 “ἀλλ᾽ ἐγὼ Ἡροδότῳ τεύχων τὸ μὲν ἅρματι τεθρίππῳ γέρας” I. 1.14 “ἐν ὕπνῳ γὰρ πέσεν:ἀλλ᾽ ἀνεγειρομένα χρῶτα λάμπει” I. 4.23 “ἔτλαν δὲ πένθος οὐ φατόν: ἀλλὰ νῦν μοι Γαιάοχος εὐδίαν ὄπασσεν ἐκ χειμῶνος” I. 7.37 “ἀλλ᾽ ἐμοὶ δεῖμα μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν” I. 8.11 “ἀλλ᾽ οὔ σφιν ἄμβροτοι τέλεσαν εὐνὰν θεῶν πραπίδες” I. 8.30 (Delos floated on the waves,) “ἀλλ̓ἁ Κοιογένης ὁπότ᾽ — ἐπέβα νιν, δὴ τότε τέσσαρες — ἀπώρουσαν — κίονες” fr. 33d. 3. “ὄλβον ἐγκατέθηκαν —. ἀλλὰ[— ]ἐπέπεσε μοῖρα ” Pae. 2.63 “ ἀλλ᾽ οὔτε ματέῤ ἔπειτα κεδνὰν ἔιδεν οὔτε ” Pae. 6.105 “ ἀλλά μιν Κρόνου παῖδες — ἔκρυψαν ” Pae. 8.72 “ σῶμα δ̓ ἐστὶ θνατόν. ἀλλ̓ ᾧτινι μὴ λιπότεκνος σφαλῇ πάμπαν οἶκος —, ζώει Παρθ”. 1. 16. (a description of those that do not love Theoxenos,) “ἀλλ̓ἐγὼ — τάκομαι” fr. 123. 10.
b. where the qualification provides a climax, cf. 3. b. infra. “ἐν μὲν Αἰτωλῶν θυσίαισι φαενναῖς Οἰνείδαι κρατεροί, ἐν δὲ Θήβαις—, Περσεὺς δ᾽ ἐν Ἄργει, Κάστορος δ̓ αἰχμὰ Πολυδεύκεός τ̓ ἐπ̓ Εὐρώτα ῥεέθροις. ἀλλ̓ ἐν Οἰνώνᾳ” I. 5.34
c. simply introducing a new attitude “ἀλλ᾽ ὥτε παῖς ἐξ ἀλόχου πατρὶ ποθεινὸς” O. 10.86 “ἀλλ᾽ ὅτ̓ Αἰήτας — ἄροτρον σκίμψατο” P. 4.224 “ἀλλ̓εὔχεται” P. 4.293
3. introducing imperative, simm.
a. imperative proper. “ἀλλὰ Δωρίαν ἀπὸ φόρμιγγα πασσάλου λάμβαν̓” O. 1.17 “ἀλλ̓ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας, — εὔφρων ἄρουραν ἔτι πατρίαν σφίσιν κόμισον λοιπῷ γένει” O. 2.12 “ἀλλὰ Κρόνου παῖ, — Οὐλυμπιονίκαν δέξαι Χαρίτων θ᾽ ἕκατι τόνδε κῶμον” (v. l. “ἀλλ̓ὦ”.) O. 4.6 “ὦ Φίντις, ἀλλὰ ζεῦξον ἤδη μοι σθένος ἡμιόνων” O. 6.22 “ἀλλ᾽ ὦ Ζεῦ πάτερ, νώτοισιν Ἀταβυρίου μεδέων, τίμα μὲν ὕμνου τε-” “θμὸν” O. 7.87 “ἀλλ᾽ ὦ Πίσας εὔδενδρον ἐπ̓ Ἀλφεῷ ἄλσος, τόνδε κῶμον καὶ στεφαναφορίαν δέξαι” O. 8.9 “ἀλλὰ νῦν ἑκαταβόλων Μοισᾶν ἀπὸ τόξων Δία τε φοινικοστερόπαν σεμνόν τ᾽ ἐπίνειμαι ἀκρωτήριον Ἄλιδος” O. 9.5 “ὦ Μοῖς᾿, ἀλλὰ σὺ καὶ θυγάτηρ Ἀλάθεια Διός, ὀρθᾷ χερὶ ἐρύκετον ψευδέων ἐνιπὰν” O. 10.3 “ἀλλ᾽ ὅμως, κρέσσων γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνος, μὴ παρίει καλά” P. 1.85 ““ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνος, — τὰ μὲν ἄνευ ξυνᾶς ἀνίας λῦσον”” P. 4.152 “ἀλλ᾽ ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε” N. 9.3 “ἀλλ᾽ ἀνὰ μὲν βρομίαν φόρμιγγ̓, ἀνὰ δ̓ αὐλὸν ἐπ̓ αὐτὰν ὄρσομεν ἱππίων ἀέθλων κορυφάν” N. 9.8 “ἀλλ᾽ ὅμως εὔχορδον ἔγειρε λύραν” N. 10.21 ““ἀλλὰ τὰ μὲν παύσατε: βροτέων δὲ λεχέων τυχοῖσα υἱὸν εἰσιδέτω θανόντ̓”” I. 8.35
b. where the imperative denotes a climax. cf. 2b supra “ἀπὸ Ταυγέτοιο μὲν — Σκυρίαι δὲ —. ὅπλα δ᾽ ἀπ̓ Ἄργεος, ἅρμα Θηβαῖον, ἀλλ̓ ἀπὸ τᾶς ἀγλαοκάρπου Σικελίας — ματεύειν” (“ἀλλά” om. codd. Athenaei.) fr. 106. 6.
c. where the following sentence has imperative force ““ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων — φράσσατέ μοι σαφέως”.” P. 4.116 cf. I. 8.35
d. introducing a wish, prayer “ἀλλὰ σὺν δόξᾳ τέλος δωδεκάμηνον περᾶσαί νιν ἀτρώτῳ κραδίᾳ” (Dissen: “περάσαι σὺν” codd.) N. 11.9 “ἐλαύνεις τι νεώτερον ἢ πάρος; ἀλλά σε πρὸς Διός, ἱπποσόα θοάς, ἱκετεύω, ἀπήμονα εἰς ὄλβον τινὰ τράποιο ” Pae. 9.7
4. in various minor uses.
a. introducing statement of intent by poet “ἀλλ̓ἐμὲ χρὴ μναμοσύναν ἀνεγείροντα φράσαι” O. 8.74, cf. P. 4.141 “ἀλλὰ — πάνδοξον Αἰολάδα σταθυὸν υἱοῦ τε Παγώνδα ὑμνήσω Παρθ”. 2. 6.
b. introducing oracular utterance ““ἀλλὰ μιν ποταμῷ σχεδὸν μολόντα φύρσει”” (elocutionem oraculi propriam agnovit Blass.) Pae. 2.73
c. following a rhetorical question ““τά κέ τις ἀνώνυμον γῆρας ἐν σκότῳ καθήμενος ἕψοι μάταν” —; “ἀλλ᾽ ἐμοὶ μὲν οὗτος ἄεθλος ὑποκείσεται”” O. 1.84 “τί κομπέω παρὰ καιρόν; ἀλλά με Πυθώ τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει” P. 10.4
compounded with other particles.
a. where both particles preserve their original force: yet since “ἀλλὰ παρθένοι γὰρ — τοῦτον ἔσχετε τεθμόν, κλῦτε νῦν Πα.” 6. 53, cf. O. 4.1ff., Wil. on Eur., Her. 138.
b. emphasising a main point in contrast to preceding: yet “εἰ δὲ δή τιν̓ἄνδρα θνατὸν Ὀλύμπου σκοποὶ ἐτίμασαν, ἦν Τάνταλος οὗτος: ἀλλὰ γὰρ καταπέψαι μέγαν ὄλβον οὐκ ἐδυνάσθη” O. 1.55 “οὔτ᾽ ἰδεῖν εὔχοντο πεμπταῖον γεγενημένον. ἀλλ̓ ἐν κέκρυπτο γὰρ σχοίνῳ” O. 6.53 ““ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασις γλυκεροῦ κώλυεν μεῖναι”” P. 4.32 “χαλκέῳ τ᾽ Ἄρει ἅδον. ἀλλ̓ἁμέρᾳ γὰρ ἐν μιᾷ τραχεῖα νιφὰς πολέμοιο τεσσάρων ἀνδρῶν ἐρήμωσεν μάκαιραν ἑστίαν” I. 4.16 (an enumeration of the glories of Thebes,) “ἀλλὰ παλαιὰ γὰρ εὕδει χάρις” (v. Schadew. 268^{5}) I. 7.16
c. emphasising a maxim, breaking off narrative. “ἀλλὰ κοινὸν γὰρ ἔρχεται κῦμ᾽ Ἀίδα” N. 7.30 “ἀλλὰ γὰρ ἀνάπαυσις ἐν παντὶ γλυκεῖα ἔργῳ” N. 7.52
2. “ἀλλά τοι, ἀλλὰ — τοι”: emphatic, yet “ἀλλά τοι ἤρατο τῶν ἀπεόντων” P. 3.19 ““ἀλλ᾽ ἄγε τῶνδέ τοι ἔμπαν αἵρεσιν παρδίδωμ̓”” N. 10.82 “ἀλλ᾽ Ὅμηρός τοι τετίμακεν δἰἀνθρώπων” I. 4.37
4. “ἀλλ᾽ ἦ. ἀλλ̓ ἦ μακ[ρ]ότερον” fr. 6a. e.
