Euripides, Ion
Gilbert Murray, Ed.

Προφῆτις

1320ἐπίσχες, ὦ παῖ: τρίποδα γὰρ χρηστήριον
λιποῦσα θριγκοῦ τοῦδ᾽ ὑπερβάλλω πόδα
Φοίβου προφῆτις, τρίποδος ἀρχαῖον νόμον
σῴζουσα, πασῶν Δελφίδων ἐξαίρετος.

Ἴων

χαῖρ᾽, ὦ φίλη μοι μῆτερ, οὐ τεκοῦσά περ.

Προφῆτις

1325ἀλλ᾽ οὖν λεγώμεθ᾽: ἡ φάτις δ᾽ οὔ μοι πικρά.

Ἴων

ἤκουσας ὥς μ᾽ ἔκτεινεν ἥδε μηχαναῖς;

Προφῆτις

ἤκουσα: καὶ σὺ δ᾽ ὠμὸς ὢν ἁμαρτάνεις.

Ἴων

οὐ χρή με τοὺς κτείνοντας ἀνταπολλύναι;

Προφῆτις

προγονοῖς δάμαρτες δυσμενεῖς ἀεί ποτε.

Ἴων

1330ἡμεῖς δὲ μητρυιαῖς γε πάσχοντες κακῶς.

Προφῆτις

μὴ ταῦτα: λείπων ἱερὰ καὶ στείχων πάτραν —

Ἴων

τί δή με δρᾶσαι νουθετούμενον χρεών;

Προφῆτις

καθαρὸς Ἀθήνας ἔλθ᾽ ὑπ᾽ οἰωνῶν καλῶν.

Ἴων

καθαρὸς ἅπας τοι πολεμίους ὃς ἂν κτάνῃ.

Προφῆτις

1335μὴ σύ γε: παρ᾽ ἡμῶν δ᾽ ἔκλαβ᾽ οὓς ἔχω λόγους.

Ἴων

λέγοις ἄν: εὔνους δ᾽ οὖσ᾽ ἐρεῖς ὅσ᾽ ἂν λέγῃς.

Προφῆτις

ὁρᾷς τόδ᾽ ἄγγος χερὸς ὑπ᾽ ἀγκάλαις ἐμαῖς;

Ἴων

ὁρῶ παλαιὰν ἀντίπηγ᾽ ἐν στέμμασιν.

Προφῆτις

ἐν τῇδέ σ᾽ ἔλαβον νεόγονον βρέφος ποτέ.

Ἴων

1340τί φῄς; ὁ μῦθος εἰσενήνεκται νέος.

Προφῆτις

σιγῇ γὰρ εἶχον αὐτά: νῦν δὲ δείκνυμεν.

Ἴων

πῶς οὖν ἔκρυπτες τόδε λαβοῦσ᾽ ἡμᾶς πάλαι;

Προφῆτις

ὁ θεός σ᾽ ἐβούλετ᾽ ἐν δόμοις ἔχειν λάτριν.

Ἴων

νῦν δ᾽ οὐχὶ χρῄζει; τῷ τόδε γνῶναί με χρή;

Προφῆτις

1345πατέρα κατειπὼν τῆσδέ σ᾽ ἐκπέμπει χθονός.

Ἴων

σὺ δ᾽ ἐκ κελευσμῶν ἢ πόθεν σῴζεις τάδε;

Προφῆτις

ἐνθύμιόν μοι τότε τίθησι Λοξίας —

Ἴων

τί χρῆμα δρᾶσαι; λέγε, πέραινε σοὺς λόγους.

Προφῆτις

σῶσαι τόδ᾽ εὕρημ᾽ ἐς τὸν ὄντα νῦν χρόνον.

Ἴων

1350ἔχει δέ μοι τί κέρδος — ἢ τίνα βλάβην;

Προφῆτις

ἐνθάδε κέκρυπται σπάργαν᾽ οἷς ἐνῆσθα σύ.

Ἴων

μητρὸς τάδ᾽ ἡμῖν ἐκφέρεις ζητήματα;

Προφῆτις

ἐπεί γ᾽ ὁ δαίμων βούλεται: πάροιθε δ᾽ οὔ.

Ἴων

ὦ μακαρίων μοι φασμάτων ἥδ᾽ ἡμέρα.

Προφῆτις

1355λαβών νυν αὐτὰ τὴν τεκοῦσαν ἐκπόνει.

Ἴων

πᾶσάν γ᾽ ἐπελθὼν Ἀσιάδ᾽ Εὐρώπης θ᾽ ὅρους.

Προφῆτις

γνώσῃ τάδ᾽ αὐτός. τοῦ θεοῦ δ᾽ ἕκατί σε
ἔθρεψά τ᾽, ὦ παῖ, καὶ τάδ᾽ ἀποδίδωμί σοι,
ἃ κεῖνος ἀκέλευστόν μ᾽ ἐβουλήθη λαβεῖν
1360σῶσαί θ᾽: ὅτου δ᾽ ἐβούλεθ᾽ οὕνεκ᾽, οὐκ ἔχω λέγειν.
ᾔδει δὲ θνητῶν οὔτις ἀνθρώπων τάδε
ἔχοντας ἡμᾶς, οὐδ᾽ ἵν᾽ ἦν κεκρυμμένα.
καὶ χαῖρ᾽: ἴσον γάρ σ᾽ ὡς τεκοῦσ᾽ ἀσπάζομαι.
ἄρξαι δ᾽ ὅθεν σὴν μητέρα ζητεῖν σε χρή:
1365πρῶτον μὲν εἴ τις Δελφίδων τεκοῦσά σε
ἐς τούσδε ναοὺς ἐξέθηκε παρθένος,
ἔπειτα δ᾽ εἴ τις Ἑλλάς. — ἐξ ἡμῶν δ᾽ ἔχεις
ἅπαντα Φοίβου θ᾽, ὃς μετέσχε τῆς τύχης.