Aristophanes, Clouds
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Στρεψιάδης

πρὸς τοῦ Διὸς ἀντιβολῶ σε φράσον, τίνες εἴσ᾽ ὦ Σώκρατες αὗται
315αἱ φθεγξάμεναι τοῦτο τὸ σεμνόν; μῶν ἡρῷναί τινές εἰσιν;

Σωκράτης

ἥκιστ᾽ ἀλλ᾽ οὐράνιαι Νεφέλαι μεγάλαι θεαὶ ἀνδράσιν ἀργοῖς:
αἵπερ γνώμην καὶ διάλεξιν καὶ νοῦν ἡμῖν παρέχουσιν
καὶ τερατείαν καὶ περίλεξιν καὶ κροῦσιν καὶ κατάληψιν.

Στρεψιάδης

ταῦτ᾽ ἄρ᾽ ἀκούσασ᾽ αὐτῶν τὸ φθέγμ᾽ ἡ ψυχή μου πεπότηται,
320καὶ λεπτολογεῖν ἤδη ζητεῖ καὶ περὶ καπνοῦ στενολεσχεῖν,
καὶ γνωμιδίῳ γνώμην νύξασ᾽ ἑτέρῳ λόγῳ ἀντιλογῆσαι:
ὥστ᾽ εἴ πως ἔστιν ἰδεῖν αὐτὰς ἤδη φανερῶς ἐπιθυμῶ.

Σωκράτης

βλέπε νυν δευρὶ πρὸς τὴν Πάρνηθ᾽: ἤδη γὰρ ὁρῶ κατιούσας
ἡσυχῇ αὐτάς.

Στρεψιάδης
φέρε ποῦ; δεῖξον.

Σωκράτης
χωροῦσ᾽ αὗται πάνυ πολλαὶ
325διὰ τῶν κοίλων καὶ τῶν δασέων, αὗται πλάγιαι.

Στρεψιάδης
τί τὸ χρῆμα;
ὡς οὐ καθορῶ.

Σωκράτης
παρὰ τὴν εἴσοδον.

Στρεψιάδης
ἤδη νυνὶ μόλις οὕτως.

Σωκράτης

νῦν γέ τοι ἤδη καθορᾷς αὐτάς, εἰ μὴ λημᾷς κολοκύνταις.

Στρεψιάδης

νὴ Δί᾽ ἔγωγ᾽, ὦ πολυτίμητοι: πάντα γὰρ ἤδη κατέχουσιν.

Σωκράτης

ταύτας μέντοι σὺ θεὰς οὔσας οὐκ ᾔδησθ᾽ οὐδ᾽ ἐνόμιζες;

Στρεψιάδης

330μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ὁμίχλην καὶ δρόσον αὐτὰς ἡγούμην καὶ καπνὸν εἶναι.

Σωκράτης

οὐ γὰρ μὰ Δί᾽ οἶσθ᾽ ὁτιὴ πλείστους αὗται βόσκουσι σοφιστάς,
Θουριομάντεις ἰατροτέχνας σφραγιδονυχαργοκομήτας,
κυκλίων τε χορῶν ᾀσματοκάμπτας ἄνδρας μετεωροφένακας,
οὐδὲν δρῶντας βόσκουσ᾽ ἀργούς, ὅτι ταύτας μουσοποιοῦσιν.

Στρεψιάδης

335ταῦτ᾽ ἄρ᾽ ἐποίουν ὑγρᾶν Νεφελᾶν στρεπταιγλᾶν δάιον ὁρμάν,
πλοκάμους θ᾽ ἑκατογκεφάλα Τυφῶ πρημαινούσας τε θυέλλας,
εἶτ᾽ ἀερίας διεράς, γαμψοὺς οἰωνοὺς ἀερονηχεῖς,
ὄμβρους θ᾽ ὑδάτων δροσερᾶν Νεφελᾶν: εἶτ᾽ ἀντ᾽ αὐτῶν κατέπινον
κεστρᾶν τεμάχη μεγαλᾶν ἀγαθᾶν κρέα τ᾽ ὀρνίθεια κιχηλᾶν.

Σωκράτης

340διὰ μέντοι τάσδ᾽ οὐχὶ δικαίως;

Στρεψιάδης
λέξον δή μοι, τί παθοῦσαι,
εἴπερ νεφέλαι γ᾽ εἰσὶν ἀληθῶς, θνηταῖς εἴξασι γυναιξίν;
οὐ γὰρ ἐκεῖναί γ᾽ εἰσὶ τοιαῦται.

Σωκράτης
φέρε ποῖαι γάρ τινές εἰσιν;

Στρεψιάδης

οὐκ οἶδα σαφῶς: εἴξασιν γοῦν ἐρίοισιν πεπταμένοισιν,
κοὐχὶ γυναιξὶν μὰ Δί᾽ οὐδ᾽ ὁτιοῦν: αὗται δὲ ῥῖνας ἔχουσιν.

Σωκράτης

345ἀπόκριναί νυν ἅττ᾽ ἂν ἔρωμαι.

Στρεψιάδης
λέγε νυν ταχέως ὅ τι βούλει.

Σωκράτης

ἤδη ποτ᾽ ἀναβλέψας εἶδες νεφέλην κενταύρῳ ὁμοίαν,
ἢ παρδάλει ἢ λύκῳ ἢ ταύρῳ;

Στρεψιάδης
νὴ Δί᾽ ἔγωγ᾽. εἶτα τί τοῦτο;

Σωκράτης

γίγνονται πάνθ᾽ ὅ τι βούλονται: κᾆτ᾽ ἢν μὲν ἴδωσι κομήτην
ἄγριόν τινα τῶν λασίων τούτων, οἷόνπερ τὸν Ξενοφάντου,
σκώπτουσαι τὴν μανίαν αὐτοῦ κενταύροις ᾔκασαν αὑτάς.

Στρεψιάδης

τί γὰρ ἢν ἅρπαγα τῶν δημοσίων κατίδωσι Σίμωνα, τί δρῶσιν;

Σωκράτης

ἀποφαίνουσαι τὴν φύσιν αὐτοῦ λύκοι ἐξαίφνης ἐγένοντο.

Στρεψιάδης

ταῦτ᾽ ἄρα ταῦτα Κλεώνυμον αὗται τὸν ῥίψασπιν χθὲς ἰδοῦσαι,
ὅτι δειλότατον τοῦτον ἑώρων, ἔλαφοι διὰ τοῦτ᾽ ἐγένοντο.

Σωκράτης

355καὶ νῦν γ᾽ ὅτι Κλεισθένη εἶδον, ὁρᾷς, διὰ τοῦτ᾽ ἐγένοντο γυναῖκες.