[17] Linguae fusioris, et admodum raro silentis, praesagiorum sciscitationi nimium 1 deditus, ut aequiperare videretur in hac parte principem Hadrianum, superstitiosus magis quam sacrorum legitimus observator, innumeras sine parsimonia pecudes mactans, ut aestimaretur (si revertisset de Parthis), boves iam defuturos, Marci illius similis Caesaris, in quem id accipimus dictum:
οἱ βόες οἱ λευκοὶ μάρκῳ τῷ καίσαρι χαίρειν.[p. 512]
ἄν πάλι νικήσῃς, ἄμμες ἀπωλόμεθα.