I.pass. calfio. In the poets usage varies according to the demands of the verse; “e. g., cālfācìt,” Ov. F. 4, 698; “cālfăcienda,” id. A. A. 2, 214; “cālfācti,” id. Ib. 48, and călĕfēcit, Lucr. 6, 687; “călēfacta,” Verg. A. 12, 66; 12, 269 al. In prose writers—e. g. Quint. 5, 10, 58—the best MSS. vary between the two forms. —Imperat. calface, Cic. Fam. 16, 18, 2.— Pass. regularly calefio; “once by a solecism calefacientur,” Vitr. 5, 10; cf. “concalefaciuntur,” id. 4, 7) [caleo-facio].
I. Lit., to make warm or hot, to warm, heat: ventus ubi percaluit calefecitque omnia, *Lucr. 6, 687: “dolium calfacito,” Cato, R. R. 69, 2: “ad calefaciendum corpus,” Cic. N. D. 2, 60, 151: “igne focum,” Ov. F. 4, 698.—Pass.: “calamistris calefactis,” Varr. L. L. 5, § 129 Müll.: “abi intro ac jube huic aquam calefieri,” Plaut. Ep. 5, 1, 48: “calefieri jussi reliquias,” id. Pers. 1, 3, 25: “fauces calefiunt,” Auct. Her. 3, 12, 21: “balineum calfieri jubebo,” Cic. Att. 2, 3, 3: “Algenti manus est calfacienda sinu,” Ov. A. A. 2, 214: “ovum cum porri suco calefactum,” Plin. 29, 3, 11, § 47: “ora calefacta,” Verg. A. 12, 66.—
II. Trop.
A. In colloquial lang., to trouble, vex: “calface hominem,” Cic. Fam. 16, 18, 2: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 4: “Gabinium calefecerat Memmius,” Cic. Q. Fr. 3, 2, 1.—
B. Poet., of the passions, to heat, to rouse up, excite: “calefacta corda tumultu,” Verg. A. 12, 269; Ov. Ib. 48: “vino calefacta Venus,” Claud. B. Gild. 182.—
C. To pursue something with zeal: “forum aleatorium calfecimus,” Suet. Aug. 71 Ruhnk.