I.a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia).
I. Lit.
A. In gen.: “omnis odor ad supera fertur,” Cic. N. D. 2, 56, 141: “odorem avide trahere naribus,” Phaedr. 3, 1, 3: “florum,” Cic. Sen. 17, 59.—
B. In partic.
1. A pleasant odor, perfume; concr., perfumery, essences, spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.: “sternite lectos, incendite odores,” Plaut. Men. 2, 2, 4: “incendere odores,” Cic. Tusc. 3, 18, 43; Cic. Verr. 2, 4, 35. § 77; “2, 5, 56, § 146: croceos odores Tmolus mittit,” Verg. G. 1, 56: “perfusus liquidis odoribus,” perfumed waters, ointments, balsams, Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269: “corpus differtum odoribus conditur,” Tac. A. 16, 6.—Sing., Plaut. Mil. 2, 5, 2: “fragrans Assyrio odore domus,” Cat. 68, 144: “ara Fumat odore,” incense, Hor. C. 3, 18, 7.—
2. A disagreeable smell, a stench, stink (syn.: “nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr L. L. 5, § 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat,” Sall. J. 44, 4: “camera odore foeda,” id. C. 55, 4: “ingratos odores,” Ov. M. 2, 626: “gravis,” Verg. G. 4, 49: “taeter,” Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228: “malus,” Hor. Epod. 12, 8: “intolerabili foeditatis odore,” Cic. N. D. 2, 40, 127: “offensus putrefacti cerebri odore,” Suet. Calig. 27 fin.: “ignis,” Vulg. Dan. 3, 94.—
II. Trop., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion: “odor suspicionis,” Cic. Clu. 27, 73: “legum,” Cic. Verr. 2, 5, 61, § 160: “hominum furta odore persequi,” id. ib. 2, 4, 24, § “53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae,” id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11): “lucri bonus est odor,” Juv. 14, 204; cf.: “Christi bonus odor sumus Deo in iis,” Vulg. 2 Cor. 2, 15: “urbanitatis,” a tincture of politeness, Cic. de Or. 3, 40, 161.