I.abl. plur. aenigmatis, Charis. p. 38 P.), that which is enigmatical or dark in a figurative representation, an allegory; accto Quintilian's expl.: “allegoria, quae est obscurior,” Inst. 8, 6, 52; Cic. de Or. 3, 42.—
II. Of other things.
A. That which is dark, obscure, or inexplicable; a riddle, enigma, obscurity: “regina Saba venit temptare eum in aenigmatibus,” Vulg. 3 Reg. 10, 1: “obscuritates et aenigmata somniorum,” Cic. Div. 2, 64; “aenigma numero Platonis obscurius,” id. Att. 7, 13: “legum,” Juv. 8, 50: “palam et non per aenigmata Dominum videt,” Vulg. Num. 12, 8; 1 Cor. 13, 12.—
B. A mystery; a mystical tenet or dogma in religion, Arn 3, p. 109.