Hide browse bar Your current position in the text is marked in blue. Click anywhere in the line to jump to another position:
letter:
C. Plinius Tironi suo s.
C. Plinius Arriano suo s.
C. Plinius Vero suo s.
C. Plinius Calpurniae suae s.
C. Plinius Urso suo s.
C. Plinius Fundano suo s.
C. Plinius Calpurniae suae s.
C. Plinius Prisco suo s.
C. Plinius Tacito suo s.
C. Plinius Albino suo s.
C. Plinius Maximo suo s.
C. Plinius Fabato Prosocero suo s.
C. Plinius Urso suo s.
C. Plinius Maurico suo s.
C. Plinius Romano suo s.
C. Plinius Tacito suo s.
C. Plinius Restituto suo s.
C. Plinius Sabino suo s.
C. Plinius Nepoti suo s.
C. Plinius Tacito suo s.
C. Plinius Caninio suo s.
C. Plinius Tironi suo s.
C. Plinius Triario suo s.
C. Plinius Macro suo s.
C. Plinius Hispano suo s.
C. Plinius Serviano suo s.
C. Plinius Severo suo s.
C. Plinius Pontio suo s.
C. Plinius Quadrato suo s.
C. Plinius Fabato Prosocero suo s.
C. Plinius Corneliano suo s.
C. Plinius Quintiliano suo s.
C. Plinius Romano suo s.
C. Plinius Maximo suo s.
This text is part of:
Table of Contents:
book 1
book 2
book 3
book 4
book 5
book 6
book 7
book 8
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Atilium Crescentem et nosti et amas. Quis enim illum spectatior paulo aut non novit aut non amat? Hunc ego non ut multi, sed artissime diligo. [2] Oppida nostra unius diei itinere dirimuntur; ipsi amare invicem, qui est flagrantissimus amor, adulescentuli coepimus. Mansit hic postea, nec refrixit iudicio sed invaluit. Sciunt qui alterutrum nostrum familiarius intuentur. Nam et ille amicitiam meam latissima praedicatione circumfert, et ego prae me fero, quantae sit mihi curae modestia quies securitas eius. [3] Quin etiam, cum insolentiam cuiusdam tribunatum plebis inituri vereretur, idque indicasset mihi, respondi: οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος. Quorsus haec? ut scias, non posse Atilium me incolumi iniuriam accipere. [4] Iterum dices 'quorsus haec?' Debuit ei pecuniam Valerius Varus. Huius est heres Maximus noster, quem et ipse amo, sed Konjunktivs tu. [5] Rogo ergo, exigo etiam pro iure amicitiae, cures ut Atilio meo salva sit non sors modo verum etiam usura plurium annorum. Homo est alieni abstinentissimus sui diligens; nullis quaestibus sustinetur, nullus illi nisi ex frugalitate reditus. [6] Nam studia, quibus plurimum praestat, ad voluptatem tantum et gloriam exercet. Gravis est ei vel minima iactura; quamquam reparare quod amiseris gravius. [7] Exime hunc illi, exime hunc mihi scrupulum: sine me suavitate eius, sine leporibus perfrui. Neque enim possum tristem videre, cuius hilaritas me tristem esse non patitur. [8] In summa nosti facetias hominis; quas velim attendas, ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria. Quam vim habeat offensus, crede ei quam in amore habet. Non feret magnum et liberum ingenium cum contumelia damnum. [9] Verum, ut ferat ille, ego meum damnum meam contumeliam iudicabo, sed non tamquam pro mea - hoc est, gravius - irascar. Quamquam quid denuntiationibus et quasi minis ago? Quin potius, ut coeperam, rogo oro des operam, ne ille se - quod valdissime vereor - a me, ego me neglectum a te putem. Dabis autem, si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi. Vale.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.