Dionysius of Halicarnassus, De Thucydide
Hermann Usener, Ed.

μίαν δὲ τούτοις ἐπιθεὶς περίοδον ἀγκύλως εἰρημένην καὶ δυνατῶς μετὰ τοῦ σαφῶς: “ἁπλῶς δὲ ὁ φθάσας τὸν μέλλοντα κακόν τι δρᾶν ἐπῃνεῖτο καὶ ὁ ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον” ποιητικῇ πάλιν χρήσεται μεταλήψει: “καὶ μὴν καὶ τὸ συγγενὲς τοῦ [p. 377] ἑταιρικοῦ ἀλλοτριώτερον ἐγένετο διὰ τὸ ἑτοιμότερον εἶναι ἀπροφασίστως τολμᾶν.” τὸ γὰρ “συγγενές” καὶ τὸ “ἑταιρικόν” ἀντὶ τῆς συγγενείας καὶ τῆς ἑταιρίας κείμενον μετείληπται: τό τε “ἀπροφασίστως τολμᾶν” ἄδηλον, εἴ τε ἐπὶ τῶν φίλων κεῖται νῦν εἴ τε ἐπὶ τῶν συγγενῶν. αἰτίαν γὰρ ἀποδούς, δι᾽ ἣν τοὺς συγγενεῖς ἀλλοτριωτέρους ἔκρινον τῶν φίλων, ἐπιτίθησιν, ὅτι τόλμαν ἀπροφάσιστον παρείχοντο. σαφὴς δ᾽ ἂν ἦν ὁ λόγος, εἰ τοῦτον ἐξήνεγκε τὸν τρόπον κατὰ τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν σχηματίζων: “καὶ μὴν καὶ τὸ ἑταιρικὸν οἰκειότερον ἐγένετο τοῦ συγγενοῦς διὰ τὸ ἑτοιμότερον εἶναι ἀπροφασίστως τολμᾶν.” περιπέφρασται δὲ καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις, καὶ οὔτε ἰσχυρῶς οὔτε σαφῶς ἀπήγγελται: “οὐ γὰρ μετὰ τῶν κειμένων νόμων ὠφελείας αἱ τοιαῦται σύνοδοι, ἀλλὰ παρὰ τοὺς καθεστῶτας πλεονεξίᾳ.” ὁ μὲν νοῦς ἐστὶ τοιόσδε: “οὐ γὰρ ἐπὶ ταῖς κατὰ νόμον ὠφελείαις αἱ τῶν ἑταιριῶν ἐγίνοντο σύνοδοι, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ παρὰ τοὺς νόμους τι πλεονεκτεῖν.” “καὶ ὅρκοι” φησίν “εἴ που ἄρα ἐγίγνοντο συναλλαγῆς, ἐν τῷ αὐτίκα πρὸς τὸ ἄπορον ἑκατέρῳ διδόμενοι ἴσχυον, οὐκ ἐχόντων ἄλλοθεν δύναμιν”: ἐν τούτοις [p. 378] ὑπερβατόν τε καὶ περίφρασις: οἱ μὲν γὰρ “ὅρκοι τῆς συναλλαγῆς” τὸ σημαινόμενον ἔχουσι τοιοῦτον: “οἱ δὲ περὶ τῆς φιλίας ὅρκοι εἴ που ἄρα γένοιντο”. τὸ δὲ “ἴσχυον” δι᾽ ὑπερβατοῦ κείμενον τῷ “αὐτίκα” ἕπεται, βούλεται γὰρ δηλοῦν “ἐν τῷ παραυτίκα ἴσχυον”: τὸ δὲ “πρὸς τὸ ἄπορον ἑκατέρῳ διδόμενοι, οὐκ ἐχόντων ἄλλοθεν δύναμιν” σαφέστερον ἂν ἦν οὕτως ἐξενεχθέν: “διὰ τὸ μηδεμίαν ἄλλην ἔχειν δύναμιν κατὰ τὸ ἄπορον ἑκατέρῳ διδόμενοι”. τὸ δὲ κατάλληλον τῆς διανοίας ἦν ἂν τοιοῦτο: “οἱ δὲ περὶ τῆς φιλίας ὅρκοι εἴ που ἄρα γένοιντο, ἀπορίᾳ πίστεως ἄλλης ἑκατέρῳ διδόμενοι ἐν τῷ παραχρῆμα ἴσχυον.”