A.practised or skilled in a thing, used to it, c. gen., τρίβων αὐτῆς (sc. τῆς καννάβιος) Hdt.4.74; “τ. λόγων” E. Ba.717; “τ. ἱππικῆς” Ar.V.1429; “τῶν κρεμαθρῶν οὔπω τ.” Id.Nu.869; “τῶν ἔργων τῆς ἰατρικῆς” Gal.15.169, cf. 18(2).35: c. acc., “τρίβων τὰ τοιάδε” E.Med.686: abs., Id.El.1127: Comp. “-ότερος” EM766.4:— hence
τρίβων (B) [ι^], ωνος, ὁ, ἡ, Adj.