A.presumptuous sin, recklessness, wickedness, Hom., always in pl.; σφετέρῃσιν or σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν, Il.4.409, Od.1.34, al.; “ἀτασθαλίαι δέ οἱ οἴῳ ἐχθραὶ ἔσαν” 21.146; “δι᾽ ἀτασθαλίας ἔπαθον κακόν” 23.67; “ἀτασθαλίῃσι κακῇσιν” 12.300:—after Hom. in sg., ἀτασθαλίῃ μέγα ῥέξαι, of the Titans, Hes.Th.209; εἵνεκ᾽ ἀτασθαλίης τε καὶ ἠνορέης ὑπερόπλου ib.516; “βασιλῆος ἀ.” Pi.Parth.2 Fr.1.31; “οὐκ ἤρθη νοῦν ἐς ἀτασθαλίην” Simon.111.4; “ἀτασθαλίῃ χρησάμενον” Hdt.2.111: in later Prose, Alcid. ap. Arist.Rh.1406a9, Luc.Astr.15; “ἀ. ἡ εἰς τὸ θεῖον” Arr.An.7.14.5; of an elephant, Id.Ind.13.13.
ἀτασθα^λία [α^τ], Ion. -ιη, ἡ,