A.gloriously triumphant, “τήνελλα ὦ καλλίνικε Χαῖρ᾽ ἄναξ Ἡράκλεες” Archil.119, cf. IG12(5).234(Paros); κῦδος κ. the glory of noble victory, Pi.I.1.12; Χάρμα κ. ib.5(4).54; “καλλίνικος ἅρμασι” Id.P.1.32: c. gen., τῶν ἐχθρῶν triumphant over one's enemies, E.Med.765; “ἐραστῶν” Pl.Alc.2.151c; epith. of Helios, IG 12(2).127(Mytil.); of kings, as Seleucus II, Plb.2.71.4, Str.16.2.4, etc.; of martyrs, Cod.Just.1.3.35.3 (Zeno).
II. adorning or ennobling victory, μέλος, ὕμνος, Pi.P.5.106, N.4.16codd.; ῳ᾽δά, μοῦσα, E. El.865(lyr.), Ph.1728(lyr.); στέφανος, στέφη, Id.IT12, Alex.in Gëtt. Nachr. 1922.10; “κ. ἡλαίη” Call.Iamb.1.283; τὸ κ. the glory of victory, Pi.N.3.18; so καλλίνικος (sc. ὕμνος) Id.O.9.2; “καλλίνικον οἴσεται” E. Med.45; “τὸν καλλίνικον μετὰ θεῶν ἐκώμασε” Id.HF180; also τὰν Ἡρακλέους κ. (sc. ᾠδὰν) ἀείδω ib.681 (lyr.).