A.“-ξω” A.Pr.1018: aor. “ἐσπάραξα” Babr.95.40, (κατ-) Ar.Ach.688, etc., fut. “-ξομαι” E.Andr. 1209 (in IA1458 σπαράσσεσθαι is restored for σπαράξεσθαι in pass. sense):—Pass.,pf. ἐσπάρακται (δι-) Eub.15.3:—tear, rend, esp. of dogs, carnivorous animals, and the like , “σάρκας ἐσπάρασσ᾽ ἀπ᾽ ὀστέων” E.Med. 1217; “ς. τὰς γνάθους” Ar.Ra.428:—Med., σπαράσσεσθαι κόμαν tear one's hair, E.Andr.1209(lyr.).
3. metaph., pull to pieces, attack, “ἄνδρα σπαράττων καὶ ταράττων καὶ κυκῶν” Ar.Ach.688; “ς. τινὰς τῷ λόγῳ ὥσπερ σκυλάκια” Pl.R.539b; “τὰς ἀρχάς” D.25.50, cf. Ar.Pax641, PPetr.2p.57 (iii B.C.), Herod.5.57, Teles p.19 H.:—Pass., “λώβαισι . . ἐσπαραγμένους” Lyc. 656.
4. Medic., ς. τὸ στόμα τῆς κοιλίας provoke sickness, Gal.11.57; cf. σπαρακτέον:—Pass., ς. ἀνημέτως retch without being able to vomit, Hp.Coac.546.
b. convulse, of an evil spirit, Ev.Marc.1.26.