Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon

A.“στομόω” 11) = στόμα 11, mouth, “Πόντου” A.Pers.878 (lyr.).

II. (“στομόω” 111) hardened iron, steel, Χαλυβδικὸν ς. Cratin. 247, Daimach.4J., cf. LXX Si.34(31).26; “τὰ -ώματα ποιοῦσιν οὕτως” Arist.Mete.383a33, cf. Plu.2.510f, 625b, 693a; “ὄξει διαπύρου σιδήρου ς. κατασβέσας” Id.Lyc.9; hard edge or point welded into a blade or shaft, or steel for this purpose, PCair.Zen.782 (a).6,64, al. (iii B.C.), PPetr.2pp.6,7 (iii B.C.), Arr.Tact.12.2, Ael.Tact.13.2, BGU1028.14 (ii A.D.), PSI10.1125.4 (iv A.D.); steel plates for repair of gates, ταῖς πύλαις . . στομώματα K. Kourouniotes “Ἐλευσινιακά” 1.190.25, cf. 29 (Eleusis).

2. λεπὶς στομώματος a scale which flies from hammered iron, Dsc.5.78, Gal.12.416; στόμωμα alone, Dsc.4.48 (dub. l.), Cels. 6.6.5, Plin.HN34.108.

3. metaph. of an army (cf. “στόμα” 111.1b), “τῆς Ἰταλίας τὴν ἐν Ῥώμῃ δύναμιν ὥσπερ ς. προτεταγμένην” Plu.2.326b; “οἱονεὶ ς. τῆς δυνάμεως” D.S.19.30: hence “ς. εἰς μάχην ἡ ἀρχή” Plu.Flam. 2, cf.3: also “ς. τοῦ οἴνου” Id.2.692d; τῆς ἀνδρείας ib.988d.