I.to remove a person or thing from a place (with effort or difficulty), to move or carry away: amoliri dicuntur ea, quae cum magnā difficultate et molimine summoventur et tolluntur e medio, Don. ad Ter. And. 4, 2, 24 (never in Cic. or Hor.).
I. Lit., Att. ap. Non. 75, 31: “amoliri omnia,” Plaut. Ps. 3, 2, 67; so id. Most. 2, 1, 44: impedimentum omne, Sisenn. ap. Non. 73, 15: “omnia e medio,” Plin. 11, 10, 10, § 25: “obstantia silvarum,” Tac. A. 1, 50: “onus,” Luc. 5, 354.—Hence, amoliri se (ante-class.), to take one's self away, to go away: non tu te e conspectu hinc amolire? Pac. ap. Non. 73, 13; Plaut. Truc. 2, 7, 68; so id. Ps. 1, 5, 144; “hinc vos amolimini,” begone, Ter. And. 4, 2, 24.—
II. Trop., to put away, avert; in rhet., to refute, repel: “religiosum id gestamen amoliendis periculis arbitrantur,” Plin. 32, 2, 11, § 23; “invidiam crimenque ab aliquo,” Tac. H. 3, 75: “dedecus,” id. A. 14, 14: amolior et amoveo nomen meum, i. e. omitto, I pass over, lay no stress on, Liv 28, 28: “videndum etiam, simul nobis plura aggredienda sint, an amolienda singula, i. e. refutanda,” to be refuted, rebutted, Quint. 5, 13, 11; so id. 4, 1, 29; 4, 2, 27 al.!*? Pass.: “Jube haec hinc omnia amolirier,” Plaut. Most. 2, 1, 24: “cum amolita objecta onera armatis dedissent viam,” Liv. 25, 36.