I. Deviating from the right tone, discordant, dissonant, inharmonious: “sunt quidam ita voce absoni, ut ... in oratorum numerum venire non possint,” Cic. de Or. 1, 25, 115: “vox absona atque absurda,” id. ib. 3, 11, 41.— Hence,
II. In gen., not harmonizing with a thing, not accordant with, unsuitable, incongruous; constr. with ab or ( = alienus) with dat. or absol.: “nec absoni a voce motus erant,” Liv. 7, 2: “nihil absonum fidei divinae originis fuit,” id. 1, 15: “fortunis absona dicta,” Hor. A. P. 112.—Absol.: “nihil absonum, nihil agreste,” Quint. 6, 3, 107; cf. id. 12, 10, 32.—Adv.: absŏnē , discordantly, incongruously, Gell. 15, 25; App. Mag. p. 277.