I.a despising; disregard, contempt, scorn, disdain (in good prose): “omnium rerum humanarum contemptio ac despicientia,” Cic. Tusc. 1, 40, 95: “fortitudo est dolorum laborumque contemptio,” id. Off. 3, 33, 117; id. Rep. Fragm. ap. Non. p. 201, 30; Hortens. Fragm. ib. p. 202, 1: “mortis perpetua,” Curt. 10, 8, 29: “fortunae,” Cic. Par. 4, 1, 27: “pecuniae,” id. Phil. 3, 6, 16: “deorum inmortalium,” Liv. 6, 41, 4: “ut jam non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, etc.,” was despised by, Caes. B. G. 3, 17; 5, 49; id. B. C. 3, 60: “(adversarii) in contemptionem adducentur, si, etc.,” Cic. Inv. 1, 16, 22.
contemptĭo (-temt- ), ōnis, f. id.,