I.perf., ātum, 1, v. a., to unbridle, let loose (very rare).— Poet. transf.: “Vulturnum Effrenat,” Sil. 9, 496.—Far more freq., effrēnātus , a, um, P. a.
I. Unbridled, without a rein: “equi,” Liv. 40, 40, 5: “equi velut effrenati passim incerto cursu feruntur,” id. 37, 41, 10.—
II. Transf., ungoverned, unrestrained, unruly (a favorite word of Cicero): “homines secundis rebus effrenatos tamquam in gyrum rationis duci oportere,” Cic. Off. 1, 26, 90: “populi soluti effrenatique,” id. Rep. 1, 34; cf.: “libido effrenata et indomita,” id. Clu. 6; Cic. Verr. 2, 1, 24: “cupiditas effrenata ac furiosa,” id. Cat. 1, 10; and: “mens effrenata atque praeceps,” id. Cael. 15, 35; so, “libertas,” Liv. 34, 49 et saep.: “insolentiă multitudo,” Cic. Rep. 1, 42 fin.; cf. id. Tusc. 3, 5, 11: “ferocia,” id. ib. 5, 8: “violentia,” id. Phil. 12, 11: “petulantia,” Plin. Ep. 4, 25 fin.: “mente,” Vulg. 2 Macc. 13, 9 et saep.—Comp.: “vox (with libera),” Cic. de Or. 3, 53 fin.: “libido (Appii),” Liv. 3, 50: “iracundia,” Quint. 9, 2, 3.—Sup.: “affectus,” Sen. Ep. 88.—Adv.: ef-frēnāte , unrestrainedly, violently, Cic. de Sen. 12, 39.—Comp., id. Phil. 14, 9, 26.— Sup. appears not to occur.