I.exemption from death, immortality (class.).
I. Lit.: “salvos sum: inmortalitas mihi datast,” Plaut. Merc. 3, 4, 18: quae Socrates supremo vitae die de immortalitate animorum disseruisset, Cic. de Sen. 21, 78: “vita beata nullā aliā re nisi immortalitate cedens caelestibus,” id. N. D. 2, 61, 153.—In plur.: “vide igitur, ne virtutibus hominum isti honores habeantur, non immortalitatibus,” to their immortal natures, Cic. N. D. 3, 18, 46.—
II. Transf.
A. Imperishableness, imperishable fame, undying renown, immortality: “non censet lugendam esse mortem, quam immortalitas consequatur,” Cic. de Sen. 20, 74: “jam tum inmortalitatis virtute partae fautor,” Liv. 1, 7, 15: “emit morte immortalitatem,” Quint. 9, 3, 71: “mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit,” Cic. Pis. 3, 7: “gloriae,” id. de Sen. 23, 82: “aliquid immortalitati commendare,” id. de Or. 2, 9, 36: “aliquid immortalitati tradere,” id. ib. 3, 16, 60. —*
B. (Acc. to immortalis, II. B.) Blessedness, the height of happiness: “mihi immortalitas parta est, si, etc.,” Ter. And. 5, 5, 4.